Martes, 6 Maio de 2025

A Guarda pecha as «Barferencias 2019» coa vida de Juan Bautista Alonso

0


O pasado xoves día 26 de decembro a cervexaría «La Bodega» da Guarda acollía a segunda Barferencia do ciclo finais 2019 ante máis de medio cento de persoas. Despois da primeira Barferencia celebrada no mes de novembro e que versou sobre «María Vinyals, unha galega de armas tomar» e que correu a cargo de Silvia Cernadas, chegou a segunda deste ciclo e derradeira do ano 2019 na cal o historiador local J. Miguel Villa falou sobre «Juan Bautista Alonso Español (1801-1879). Relembrando a este deputado á corte da Guarda no 140 aniversario do seu pasamento».

J. Miguel Villa fixo un exhaustivo repaso da vida e obra de Juan Bautista Alonso Español, un guardés nado na parroquia de San Lourenzo de Salcidos no ano 1879, que foi xurista, político, periodista e presidente do Consello do Estado, cursando estudos en Filosofía e Leis na Universidade de Salamanca.

Na década de 1830, momento no que se instala en Madrid, lle levaría a opinar sobre os máis acuciantes problemas da España isabelina como redactor de famosos periódicos, destacando de maneira notable como xurista no foro madrileño, chegando a ser deputado polas circunscripcións de Madrid no 1839, de Pontevedra entre 1841 e 1843 e de Lugo no 1843. En 1843 foi subsecretario de Gobernación sendo condecorado ese mesmo ano coa Cruz de Carlos III como premio aos seus servizos neste ministerio.

[su_image_carousel source=”media: 10303,10302,10300,10299″ crop=”5:4″ link=”lightbox” autoplay=”0″]

No regreso dos progresistas ao poder en 1854, Juan Bautista Alonso voltou a aparecer coma deputado pola provincia de Pontevedra ante as Cortes constituíntes, e xa retirado da vida pública, volveu a ser deputado ás Cortes, esta vez por Santiago de Compostela no 1865-1866.

Repite coma parlamentario no 1872-1873, como senador pola provincia de Murcia, e exerceu de presidente interino do Consello do Estado, acadando a presidencia do mesmo durante a I República española.

Ao remate desta barferencia houbo tamén unha quenda para intervencións do público onde todos aqueles que quixeron puideron facer as súas preguntas ao conferenciante, rematando a mesma coa entrega de agasallos, realizados pola Asociación Avelaíña, para o conferenciante e para o establecemento onde se realizou esta barferencia.

Dende o Concello da Guarda anímase unha vez máis a participar nestas barferencias que ano a ano espertan o interese dos guardeses e foráneos nun clima distendido e de intercambio de coñecementos de gran interese xeral e que conta cunha ampla participación. Tal e como o adiantou ao remate da Barferencia a Concelleira de Cultura e Patrimonio, Montserrat Magallanes, xa se están a preparar os novos temas para o vindeiro ano 2020, que de seguro van a espertar novamente o interese dos veciños e visitantes da Guarda.

A Deputación investiu máis de 800.000 euros na mellora da contorna do santuario da Franqueira na Cañiza

A Deputación de Pontevedra seguirá a acometer obras de conservación e mellora nos case 1.700 Km da Rede Provincial de Estradas en función de criterios de “urxencia, necesidade e recursos”. Así o anunciou hoxe o deputado provincial de Infraestruturas e Vías Provinciais, Gregorio Agís, durante o debate dunha moción presentada polo PP para esixir o arranxo inmediato dos accesos ao santuario da Franqueira, moción que foi cualificada como “meramente oportunista xa que a presentan cando teñen coñecemento de que a finais de outubro mantivemos unha xuntanza técnica co actual alcalde, Luís Piña, e o persoal técnico provincial para analizar tódalas necesidades existentes no concello, entre elas os accesos á Franqueira. “Comentamos nesa xuntanza que na actualidade e grazas aos investimentos que se fixeron nos últimos 4 anos, eses accesos están mellor que nunca, limpos de broza e coas cunetas abertas”.

“O que non podemos admitir é que o PP corra a presentar mocións oportunistas cada vez que ten coñecemento das nosas xuntanzas técnicas con algunha alcaldesa ou alcalde”

Agís aclaroulle ao PP que o Goberno provincial non vai traballar en base a este tipo de iniciativas de curto percorrido, concibidas para tratar de anotarse tantos nas obras que o PP non fixo en 40 anos “e que agora pretende vender gracias á súa presión dende a oposición”. O deputado responsable das Vías Provinciais dirixiuse directamente ao ex-alcalde da Cañiza e deputado provincial, Miguel Domínguez, para afearlle que fora el precisamente quen teña presentado a proposta “xa que sendo aínda alcalde, presentounos as prioridades para actuar nas vías provinciais da Cañiza e, en ningún caso, propúxonos os accesos á Franqueira, senón a mellora da EP-5003 A Cañiza-Arbo, cun importe de máis de 870.000 euros”.

Gregorio Agís lembrou que a Deputación leva investidos preto máis de 800.000 euros na contorna do santuario da Franqueira nos últimos anos e continuará actuando “en sintonía co Concello” para ir solucionando as melloras pendentes. Así enumerou o investimento de 322.000 euros na contorna do propio santuario cunhas obras finalizadas no ano 2017. A continuación referiuse ao arranxo da rotonda que enlaza a EP-510, un dos principais accesos á Franqueira, coa EP-5002 na zona do río Deva. Unha obra cun importe superior a 550.000 euros e realizada no ano 2018. Finalmente, aludiu á reparación do firme da EP-5102 (Lamosa-Franqueira-Achas), con outros 45.000 euros. Ademais, esta mesma estrada está incluída no Acordo Marco de mantemento de firmes da Deputación, polo que será obxecto de novas actuacións. Por outra banda, Gregorio Agís concluíu que non hai que esquecer que as brigadas provinciais acoden a limpar a zona para garantir a seguridade e ornato nos días de celebracións relixiosas.

O deputado responsable do mantemento das Estradas Provinciais lamentou que haxa que lembrarlle ao PP “o estado calamitoso” no que se atopaba toda esta zona despois de case 40 anos de gobernos locais e provinciais do PP “porque supoño que as calamidades que tanto alarman agora non virán só dos últimos 4 anos…”.Tras pedir ao ex-alcalde da Cañiza que se “aclarase”, esixiulle un pouco máis de coherencia no seu necesario labor de oposición a un novo Goberno local que está traballando en coordinación coa Deputación para solucionar as eivas herdadas. “Nós acordamos con vostede, mentres era alcalde, as actuacións con lealdade e respecto institucional, e agora facemos o mesmo co actual alcalde”. “E, fáganme un favor, cando lles poñan diante mocións para asinar, léanas antes e analícenas para non facer o ridículo”.

Ribadetea prepárase para vivir un Rancho de Reis, o primeiro dende hai máis de medio século

O domingo 29 de decembro, a parroquia ponteareá de Ribadetea vivirá un Rancho de Reis, o primeiro dende hai máis de medio século e que chega da man do Rancho de Reis de Fozara nunha iniciativa da Asociación de Veciños de Ribadetea que busca, entre outras cousas, poñer en valor unha tradición centenaria.

O Rancho de Reis terá lugar ás 13 horas, unha vez rematada a misa. Antes, cara ás 12 horas, a Asociación de Veciños abrirá as portas do Museo Etnográfico, A Casa da Obra, onde estará exposto –entre outras moitas cousas– o carro dos mortos da parroquia que, no seu tempo, levaba as persoas falecidas dende a casa ata o lugar do enterro. E, por certo, o último ‘carro dos mortos’ que se recorda en uso na comarca.

Con esta iniciativa, a Asociación de Veciños de Ribadetea busca recuperar e poñer en valor as “tradicións perdidas da parroquia” que forman parte da propia identidade de Ribadetea. Este primeiro paso terá a súa continuidade no mes de febreiro no que a Asociación o intentará de novo coas ‘perriñas’.

O 2020 será, sen dúbida, “un ano moi cultural e tradicional en Ribadetea”, aseguran dende a Asociación veciñal.

Baiona entrega os diplomas ás mulleres dos cursos de formación do Programa de Activación para o Emprego

0

O alcalde de Baiona, Carlos Gómez e a concelleira de Igualdade, Yasmina Moreira, fixeron entrega esta mañá dos diplomas ás mulleres participantes nos cursos de Manipulación de Alimentos, Informática Básica e Atención ao Público, iniciativas que se desenvolveron ao abeiro do Programa de Activación para o Emprego.

Nos cursos, que se desenvolveron nos meses de novembro e decembro, participaron un total de 38 mulleres –18 no curso de Manipulación de Alimentos, 12 no de Informática Básica e 8 no curso de Atención ao Público–.

A iniciativa posta en marcha pola Concellería de Igualdade co financiamento da Deputación de Pontevedra, tiña como obxectivo fomentar a inclusión social e laboral das mulleres do concello, especialmente daquelas pertencentes a colectivos con maiores dificultades.

O traballo levado a cabo para mellorar a súa empregabilidade incluíu ademais destes cursos, 13 sesións de traballo grupal (con visitas a empresas, charlas de responsables de RRHH,…) 138 sesións de carácter individual e un intenso traballo de prospección coas empresas da zona.

Todo isto deu como resultado que o 25 % das mulleres participantes xa atopou emprego ademais dalgunha outra que inda está participando en procesos de selección, ou que outras fosen seleccionadas en itinerarios formativos de longa duración.

A nai do mozo atropelado no Porriño agradede o traballo da Policía Local que esclareceu o caso

Yerai, o mozo atropelado por un conductor que fuxiu e puido ser localizado pola Policía Local de O Porriño, evoluciona favorablemente dos múltiples traumatismos ainda que permanecerá ingresado no Hospital Alvaro Cunqueiro. Elena, a súa nai, acudiu onte ao Concello para agradecer persoalmente a investigación realizada pola Policía Local que permitiu o esclarecemento do caso que agora xa está en mans do xulgado.

Lourdes Moure, concelleira de Seguridade e Dani Rodríguez, inspector xefe da Policía Local recibiron a Elena que lles comentou que o seu rapaz, de tan só 20 anos, “puido vencer os piores pronósticos iniciais que apuntaban a que podería quedar para sempre nunha cadeira de rodas”.

Grazas a súa fortaleza física o mozo está presentar unha notable melloría “ainda que restanlle meses de convalecencia e recuperación” segundo explicou a súa nai. De feito, Yerai que é orixinario de Donosti, será trasladado en ambulancia cando os médicos do Cunqueiro o autoricen para continuar o seu tratamento en Guipuzkoa onde reside a súa nai.

Elena agradeceu tanto á Concelleira coma ó Inspector Xefe a sensibilidade amosada para con ela xa que estivo informada permanentemente da evolución das investigacións.

O inspector xefe da Policía Local do Porriño, Dani Rodríguez, explicalle os detalles da investigación á nai de Yerai en presenza da concelleira Lourdes Moure

Lembremos que Yerai fora atropelado o pasado xoves 12 na rúa Ramiranes por un conductor que fuxiu. Unha ardua investigación da Policía Local porriñesa permitiu localizar o vehículo implicado no suceso. Trátase de un Audi A3, gris prata que presentaba un forte impacto tanto no parabrisas e outros sinais do percance no frontal dereito e faltaballe unha peza da carcasa do foco dianteiro dese lado. Precisamente esa peza de plástico, localizada polos axentes foi clave para o traballo policial.

Hai dous investigados por un presunto delito contra a seguridade vial, un mozo de 33 anos conductor do turismo que presuntamente provocou o atropelo e a nai deste, como titular do coche, ámbolos dous veciños do Porriño.

Acudiron o pasado 17 de decembro á sede da Policía Local, acompañados dun abogado, para ter coñecemento de que estaban en condición de investigados por este feito nas dilixencias policiais remitidas ó Xuzgado. Por outra parte, o vehículo permanece retirado e custodiado pola Policía Local.

O «Pavillón Álvaro Pino» de Ponteareas acolle o sábado o III Torneo Solidario de Bádminton

O Club Bádminton Ponteareas en colaboración co Concello de Ponteareas e a Deputación de Pontevedra organiza, este sábado 28 de Decembro dende as 16:30 horas, o III Torneo Solidario de Bádminton no Pavillón Alvaro Pino de Ponteareas.

Nesta iniciativa, na que o Club Bádminton amosa o seu lado máis solidario, está previsa a participación de preto de 100 deportistas de diferentes centros educativos e clubs da zona do Condado, A Paradanta, Vigo e Valmiñor nunha xornada na que, o deporte e a solidariedade, camiñan da man.

As inscricións son abertas e gratuitas e tan so deben achegar un produto de comida non perecedoiro. Os produtos recadados serán doados íntegramente ao Centro de Reparto de Alimentos da Concellería de Servizos Socias do Concello de Ponteareas.

“Para o Club e unha satisfaccion poder colaborar con esta iniciativa que xunta tantos valores positivos como o deporte, a solariedade e a participación familiar”, sinalou o C.Bádminton Ponteareas. Como club, “sentímonos orgullosos dos logros do club, sobre todo, da sua vocación de apoio o deporte de base e a os menos favorecidos”, conclúe o club ponteareán. 

Nigrán despide o ano coa San Silvestre, Mercadiño de Nadal e Certame de Rondallas

0

Nigrán prepara, para esta fin de semana, unha despedida de ano que contará con todos os ingredientes precisos para satisfacer a todos e todas. Á San Silvestre Solidaria, que cada ano acada un maior número de participantes e é xa un ‘clásico’ do programa de Nadal de Nigrán, engádese un atractivo Mercadiño de Nadal na Alameda da Ramallosa, o I Certame de Rondallas e o concerto de Argonat Band.

O Concello de Nigrán e a Sociedade Atlética Val Miñor celebran por quinto ano consecutivo a carreira San Silvestre Solidaria o sábado 28 de decembro para despedir 2019. A proba deportiva, non competitiva, consta de 6 km e trasládase esta vez á Ramallosa como punto neural, con saída ás 18:00 horas desde a Alameda para ir a Panxón e volver.

Os interesados poderán participar achegando ese mesmo día 1 quilo de alimentos non perecedeiros para o Banco de Alimentos Municipal a cargo dos Servizos Sociais do Concello, que os distribuirán entre as persoas máis desfavorecidas. A proba rematará na propia Alameda cunha chocolatada e o concerto de Argonat Band (grupo de R&R e Pop configurado por oito acordeóns, violín,gaita, baixo eléctrico e batería que fan versión dos grandes clásicos baixo a dirección de Juan Bande).

A San Silvestre Solidaria reúne, cada ano, a un maior número de participantes deseosos tanto de facer deporte e divertirse coma de axudar aos que máis o precisan

A Alameda da Ramallosa será o punto neural da xornada xa que, ademais, durante toda a fin de semana se celebrará nela un mercado artesán con 30 postos, chocolatada gratuíta as 19:00 horas e animación para os máis pequenos.

O sábado dende as 12:00 terá lugar o ‘I Certame de Rondallas Concello de Nigrán’, coa participación das rondallas de Parada (Nigrán), Chaín (Gondomar) e Beade (Vigo).

Non será a única cita deportiva do fin de semana, xa que o Pavillón Municipal acolle o tradicional torneo do F.S. Panxón-Nigrán e os máis pequenos teñen unha cita musical con Ce Orquestra Pantasma o domingo 29 ás 17:30 no Auditorio Municipal.

“A aposta deste goberno polo deporte é total e absoluta e cremos que a mellor maneira de despedir o ano é precisamente facendo deporte, facéndoo en comunidade e divertíndonos para que sexamos quen de incorporalo aos hábitos dos máis pequenos”, indica Juan González, alcalde de Nigrán e quen iniciou no 2015 a celebración desta proba que forma parte ineludible xa do calendario deportivo nigranés con centos de participantes edición a edición.

O indie rock chaga este sábado á Guarda da man de «Inertes»

0

Este sábado día 28 de decembro ás 20:00 h a Praza do Reló acolle o Concerto do grupo ‘Inertes’, enmarcado na Programación de Nadal 2019/2020. No caso de que as condicións meteorolóxicas foran adversas, o concerto trasladarase ao Centro Cultural con entrada libre ata completar o aforo.

‘Inertes’ é un grupo vigués que non pasa desapercibido alá por onde deixa pegada coa súa música nos escenarios a nivel nacional. O seu terceiro e último traballo é un disco con alma de directo e tal e como eles mesmos o definen, un “discometraxe” formado por 10 temas de composición propia plasmando todas as influencias que tiveron nos últimos anos, tanto no campo musical como no emocional, e sempre moi ligado á imaxe cinematográfica. ‘Zona16mm’ é este traballo que lles ten levado por salas de todo o país, ofrecendo máis de 30 concertos na súa pasada xira de 2017.

Co son das súas guitarras en primeiro plano, atrévense a probar novos esquemas de cancións cheas de matices e inesperados contrastes, que terán a ocasión de gozar este sábado na Guarda veciñanza e visitantes.

O Campito de Chapela, escenario da «Batalla de Galos»

0

A Concellería de Xuventude do Concello de Redondela, que xestiona Nacho González, celebrará este sábado 28 unha ‘Batalla de Galos, un evento novedoso dirixido especialmente á mocidade, pero apto para todas as idades.

Trátase dunha iniciativa relacionada co movemento urbano que terá comezo ás 16:30 horas no lugar Campito de Chapela (baixada a Pescanova), que contará con distintas actividades artísticas coma a ‘batalla de galos’ propiamente dita, unha exhibición de graffiteros e Djs que amenizarán a xornada.

A batalla de galos realízase grazas a colaboración de mozos e mozas que forman parte da chamada ChapelaFreestyle, e estará regulado por un xurado formado por 3 integrantes. No mesmo poderán participar tódalas persoas inscritas e que, nesta primeira edición, xa son máis de 40.

Carmela Silva presentou ás e aos novos integrantes do novo Consello Asesor do Museo de Pontevedra

A arqueóloga Beatriz Comendador, o empresario das industrias culturais Kin Martínez, a directora de Esdemga Lola Dopico, a artista Menchu Lamas, o crítico de arte Ramón Rozas, a arquitecta Teresa Táboas e o pedagogo e escritor Xaime Toxo (os CV pódense consultar nas respectivas ligazóns) son os integrantes do novo Consello Asesor do Museo de Pontevedra que hoxe foi presentado pola presidenta Carmela Silva nun acto celebrado no Sexto Edificio.

Carmela Silva estaba acompañada, nesta presentación, polo vicepresidente da Deputación de Pontevedra, César Mosquera; o secretario provincial, Carlos Cuadrado; o director do Museo Xosé Manuel Rey, e a directora de xestión Sonia Mateos.

Trátase de representantes de sectores moi diversos da sociedade cunha ampla traxectoria profesional que se reunirán de forma periódica (como mínimo dúas veces cada seis meses de maneira ordinaria) para falar de como afrontar os proxectos, a xestión, e o funcionamento da institución museística do obxectivo final de consolidar o liderado do Museo de Pontevedra en Galiza e avanzar cara a unha maior proxección exterior.

Trala presentación de hoxe, e tras unha pequena reunión de carácter informal, todos e todas (salvo Beatriz Comendador, ausente por unha viaxe de traballo a Turquía) levaron “deberes” para a casa e, co Regulamento de funcionamento do Consello Asesor baixo o brazo, deberán que poñer sobre a mesa ideas e suxestións tanto sobre os novos edificios do Museo, a rehabilitación dos inmobles antigos, a xestión como a comunicación da institución provincial.

O vicepresidente Mosquera, responsable político do Museo, lembrou que as e os vogais do Consello Asesor foron propostas polo director Xosé Manuel Rey co fin de poder desenvolver a memoria do Plan de Xestión que presentou para concorrer ao cargo. Segundo o nacionalista, o director demostrou ser “unha persoa lista e capaz” por ter escollido persoeiros de currículo e valía absolutamente contrastada.

Así mesmo, Mosquera subliñou que durante o proceso de formación do Consello Asesor demostrouse que o Museo de Pontevedra “ten un atractivo grandísimo”, xa que as e os integrantes, a pesares de ter “unhas ocupacións elevadísimas”, aceptaron “á primeira e entusiasmadas”. Destacou que todas e todos os seleccionados fórono polo seu currículo e valía individual e non por seren representantes de institucións, ademais de salientar que “son persoas relativamente novas fronte á tendencia a que haxa carga excesiva de idade”.

“Hoxe damos un paso máis moi importante nesta nova etapa do Museo que queremos. Ás e aos membros do Consello Asesor é de gradecer o compromiso, e o entusiasmo. Agardo que dentro dun ano, dous ou tres, esa vizosidade se manteña, xa que sería demostración de que as súas achegas están a ter resultados positivos e se sinten útiles”, finalizou Mosquera.

A presidenta da Deputación, Carmela Silva, destacou o número de mulleres presentes no Consello Asesor, facendo posible que se combinen as “miradas feminina e masculina” e tamén a ampla representación territorial, pois os integrantes proceden de diversos puntos da provincia e ao mesmo tempo de fóra dela.

Na súa opinión e admitindo que era posible optar por outras persoas “igualmente moi potentes”, “non se podía ter feito un mellor Consello Asesor”. Deste xeito, quixo enfatizar que as e os vogais ”son xente que entende e que sabe da nosa historia e da nosa cultura, pero que tamén ten unha visión clara do que se demanda no século XXI dos Museos”.

A presidenta pediu aos integrantes do novo órgano que “abran portas e ventas e que escoiten para o que Museo de Pontevedra sexa aínda máis grande do que xa é”. Silva rematou a súa intervención aseverando que “non hai nada máis político que a cultura”, “pero as e os políticos non estamos para influír, senón para que a cultura chegue a todolos espazos e ás administración públicas”.

Os consellos asesores, unha vía para superar direccións personalistas

Pola súa banda, o director do Museo Xosé Manuel Rey destacou que o Museo se atopa inmerso nun proceso de paulatina renovación, con moi diferentes retos e desafíos, “algúns vencellados coa busca dun maior compromiso social, co reforzo da participación cidadá e o fomento da inclusión e colectivos situadas nas marxes do sistema museístico”, ou ben co desexo de mellorar o funcionamento operativo, adoptando unha visión plural e compartida da súa visión a través da participación cualificada de diferentes axentes sociais na configuración do seu futuro.

Rey destacou que tradicionalmente os museos españois contaron coa existencia de órganos colexiados de carácter consultivo e asesor a través dos que se canalizaba a participación da sociedade nos seus órganos de xestión “permitindo con isto superar unha dirección de carácter excesivamente personalista”. A día de hoxe, explicou, esta figura, en formas renovadas, está presente na estrutura organizativa de todos os museos independentemente de que dependan organicamente dos departamentos de Cultura das diferentes administracións ou ben de que dispoñan de fórmulas de xestión diferentes. “De feito, a existencia dun órgano colexiado de asesoramento está considerada unha boa práctica entre os especialistas de xestión museal”, sinalou.

Entre os beneficios de contar cunha figura deste tipo o director do Museo afirmou que permite asegurar múltiples obxectivos, e enumerou, entre eles, “acadar unha maior independencia da institución fronte ao control político, incorporar unha maior participación social, aportar miradas diferentes a través da súa composición diversa, e dotar á xestión global do Museo dun maior consenso por medio do acordo entre diferentes axentes sociais, interlocutores e expertos que o integran”.

Rey subliñou que, ao seu entender, as e os vogais elixidos “representan de xeito plural os diferentes ámbitos e sectores do tecido cultural do territorio provincial aportando experiencia e coñecemento experto derivados da súa dilatada traxectoria profesional”, para amosarse convencido de que co esforzo de todas e todos os profesionais do Museo e implicación dos membros do Consello Asesor “o Museo de Pontevedra está en disposición de encarar con éxito os retos e desafíos aos que se enfrontará, consolidando o seu liderado en Galiza e avanzando cara a unha proxección exterior maior”.

Mancomunidade de Baixo Miño e membros do «San Xerome» reúnense co director xeral de Política Social

0

Hoxe, 26 de decembro, reuníronse na Consellería de Política Social co director xeral de Maiores e Persoas con Discapacidade, Ildefonso de la Campa Montenegro, tres membros da directiva do centro ‘San Xerome Emiliani’ e os membros da Mancomunidade do Baixo Miño (Tui, Tomiño, O Rosal e A Guarda) representados polo concelleiro e concelleira de Benestar de Tui e Tomiño, Ismael Diz e Cristina Martínez, respectivamente; Ánxela Fernández, alcaldesa do Rosal e Antonio Lomba, alcalde da Guarda.

Sobre a mesa, amaus de atopar unha solución para a lista de agarda, estaba tamén tratar de solucionar o problema que ten o antedito centro respecto á necesidade de dúas prazas, no Centro de Adultos, que permitan a continuidade de dous usuarios.

Despois da reunión mantida co Director Xeral , a Mancomunidade do Val Miñor agradeceu “o recibimento e a boa disposición” e agardan que as situacións formuladas resólvanse á maior brevidade posible.

O Belén de Rosa e Fernando, 24 anos de tradición do Nadal de Nigrán

0

O Nadal faise notar nunha casa de Nigrán cun gran belén. De entre os moitos beléns que se poden visitar estes días na comarca do Val Miñor, chama a atención o da parroquia de San Pedro da Ramallosa, na rúa do Gobernador. Dende hai 24 anos, Rosa e Fernando abren as súas portas para que veciñanza e visitantes poidan gozar dun fermosísnimo Belén, non só polo seu tamaño senón pola cantidade de elementos que incorpora.

Os autores deste nacemento de 45 metros cadrados, son un matrimonio nigransense que dedica algo máis dun mes e moitas horas para dar forma ao belén que leva instalando case dúas décadas no salón da súa casa.

“É algo que nos gusta desde sempre, e a tradición vén desde hai 24 anos”. A tradición comezou coa nai de Rosa, aínda que cun belén máis pequeno, e agora segue no feliz matrimonio nigranense que cada ano faio máis grande. Rosa e Fernando montan o seu gran belén aos poucos, desde principios de novembro, e ás veces, mesmo quedan ata as dúas da madrugada. Á parte de paredes de cortiza, serrín e madeira, o Belén amosa máis dun centenar de figuras, que algunhas utilizan pequenos motores extraídos de microondas e outros aparellos eléctricos reciclaxes para obter movemento.

O belén permanecerá montado os meses de decembro e xaneiro. Cabe destacar que recibe 300 visitas cada ano, con entrada gratuíta, e todas aquelas persoas poden visitalo no número 17 da rúa Gobernador, en Nigrán.

“Trátase dunha tradición máis do Nadal de Nigrán e que o próximo ano cumprirá o seu 25 aniversario, unha familia que desmonta o salón da súa casa coa única ilusión de crear un espazo aberto a todo o mundo e onde gozar un pouco máis do Nadal”, explica o alcalde de Nigrán, Juan González.

Espazo Xove de Tui acolle, dende hoxe xoves, a mostra «ZOOM: do individuo á paisaxe»

O espazo Xove de Tui acollerá a exposición de fotografía ZOOM: do individuo á paisaxe, do 26 de decembro ao 7 de xaneiro. A exposición constará de dúas partes que se sucederán cronoloxicamente: unha primeira do 26 ao 7, e unha segunda do 7 ao 17. 

A mostra recollerá as obras de artistas emerxentes da facultade de Belas Artes. Así, poderemos atopar fotografías de Anubis Muñoz, Ricardo Lede, Luzía Rúa, Emma Sotelo, Cristina Chiarroni, Emma Diarte, Sara Maneiro e Cora Novoa. Ademais, os comisarios organizadores de toda a exposición tamén serán alumnos da propia facultade (Sabela Rodrigues, Carla Rodríguez, Beatriz Paniagua e Samuel Rodríguez).

ZOOM: do individuo á paisaxe tratará o tema do corpo humano dende un novo punto de vista. No primeiro volume ofrecerase unha visión xeral do corpo e do individuo. No segundo, pola contra, poderemos atopar o corpo aumentado, descontextualizado. Así, a exposición propón un achegamento ás paisaxes e poéticas do corpo, mediante as súas formas e texturas. Trátase, en definitiva, dunha aproximación ao impersoal e trascendental. 

A inauguración terá lugar hoxe xoves, 26 de decembro ás 19:00 horas, e a exposición poderá visitarse ata o día 7, de luns a venres de 10:30 h a 13:30 h e de 16:30 h a 20:30 h (entrada de balde).

Exposición de «anetadocamilo», expresando coa pintura o que con palabras non pode

0

Ata o vindeiro 4 de xaneiro estará aberta, na Casa dos Alonso, a mostra de pintura de «anetadocamilo», alcume utilizado por Beatriz Bascoy Cao para “expresar con pintura o que con palabras non pode,” unha exposición nas que a autora amosa máis dunha ducia de obras.

Segundo explica a artista, «anetadocamilo» é un xeito de expresar inquedanzas, sentimentos, de sumirse nun mundo de cor paralelo a un mundo real con demasiados tonos de grises.

[su_image_carousel source=”media: 10227,10231,10228,10230,10229″ crop=”5:4″ link=”lightbox” autoplay=”0″]

Para esta exposición Beatriz Bascoy traballa coa técnica Mixmedia, unha combinación dunha ou máis técnicas artísticas, de traballo e materiais no lenzo.

«anetadocamilo» avanza por un camiño onde se segue a emocionar cando unha persoa se para ante unha das súas obras e é capaz de sentir. Esa sensación non mudou dende o principio desta viaxe… Ben sexa en lugares tan diferentes como os pendellos de Agolada ou a Menier Gallery de Londres.

Esta exposición enmárcase na Programación de Nadal 2019/20 do Concello da Guarda e se pode visitar ata o 4 de xaneiro na pranta baixa da Casa dos Alonso en horario de 8:00 h a 15:00 h de luns a venres.

Redondela celebra, o domingo 29 de decembro, a primeira «Carreira Solidaria de Nadal»

0

O derradeiro domingo do 2019, o 29 de decembro, Redondela celebrará a primeira edición da Carreira Solidaria de Nada, unha proba non competitiva, para todas as idades e cheas de sorpresas, que terá o seu punto de saída da Praza do Concello ás 11 horas e na que, os que así o desexen, poderán levar as súas mascotas.

Trátase dunha carreira para todas as idades, que estará chea de sorpresas propias destas datas, na que podedes traer as vosas mascotas.

Dado o carácter solidario da proba, ao inicio da mesma recolleranse alimentos non perecedoiros que serán entregados a Cáritas.

O percorrido, de aproximadamente 2,5 quilómetros sairá dende a rúa Alfonso XII, subindo ata a igrexa para percorrer o casco antigo e voltar á rúa Alfonso XII. De aí, atravesarase a Alameda de Castelao e a rúa Ribeira, rematando diante da Casa do Concello.

O Goberno local anima aos veciños e veciñas a que acudan a esta proba “para practicar deporte e, a mais, para pasar unha mañá divertida e solidaria”.

«O Mar non o merece», a Concellería de Medio Ambiente expón os refugallos retirados dos areais de Arealonga e Penedos

0

Co título ‘O mar no o merece’ a Concellería de Medio Ambiente do Concello de Redondela que xestiona Roberto Villar colocou, o pasado 2 de decembro na contorna da Casa do Concello, unha exposición do material retirado meses atrás en Chapela nos areais de Arealonga e Penedos por voluntariado, veciñanza e persoal municipal.

En principio o destino destes materiais era unha planta xestora para os entullos e reciclaxe no caso do vidro. Visto que as cantidades que se retiraban eran moi abundantes e o logro colectivo que supuña lavar as pezas unha a unha evitando levarse area, a Concellería decidiu gardar parte do retirado para que a cidadanía observe o que hai nese gran ecosistema que forma a ría de Vigo en parte degradado por unha actividade humana sen control.

A exposición tiña tamén obxectivo de que veciñanza, voluntariado e persoal do Concello que participou nestas tarefas, puideran ver exposto o resultado do seu esforzo nesta campaña de concienciación do medio ambiental.

Búscase, por parte da Concellería, marcar un rumbo na recuperación de espazos medio ambientais degradados a través de accións compartidas entre cidadanía e a Administración local e, poder realizar futuras campañas nos espazos naturais do municipio.

Tal e como se fai constar nos textos explicativos da mostra, os materiais “feitos pola man do ser humano foron retirados do mar onde non nacen, nin medran, nin tampouco se reproducen”.

O mesmo texto explica que nestas xornadas “chegáronse a retirar arredor de cinco sacos de obra dun metro cúbico cada un de entullos, e sobre catro capachos de vidro cun peso aproximado de máis 30 kg cada un”.

Deixaxe claro tamén que, nesta mostra pioneira, “tan só hai unha parte do retirado, porque non está orientada para amosar cantidades” e por iso explica que “esta exposición oriéntase para que vostede observe o que sae do mar e, por desgraza, non son peixes nin marisco. Son restos de actividades do ser humano que non respectaron o máis mínimo o medio ambiente”.

A exposición colocouse sen publicidade previa para observar as reaccións e a curiosidade da veciñanza que pasa a diario polas contornas do Concello. Despois dunha semana exposta ao púbico “o resultado foi moi satisfactorio, pois moitas persoas son as que se paran a diario na exposición e ademais de que xa a visitaron dous grupos de mestras con escolares de colexios de primaria de Redondela”, sinala a Concellería de Medio Ambiente.

Ponteareas xa conta cun novo vehículo para traballos medio ambientais

A concellería de Medio Ambiente, que dirixe Rosa Covelo, informa que xa está a disposición do persoal do seu departamento o novo vehículo adquirido con fondos propios e coa subvención outorgada polo Fondo de Compensación Ambiental da Xunta de Galicia.

O coche que foi adquirido a un concesionario local polo valor de 23.282,63 €, IVE incluído, a través dun concurso público aberto que garantíu a transparencia e igualdade de oportunidades. Para esta adquisición o concello contou co apoio da Xunta de Galicia obtendo 15.646.50 € de subvención e aportando o concello a cantidade restante de 7.636,13 € con fondos propios.

A concelleira Rosa Covelo explica que se trata dun vehículo híbrido que contribúe na redución das emisións de CO2 promovendo desprazamentos máis sostibles

Con capacidade para cinco persoas, incorpora un gancho para poder transportar o remolque das ferramentas e maquinarias precisas para o desenvolvemento do traballo diario deste departamento.

Os bombeiros de Ponteareas desenvolven 60 intervencións polo temporal nunha semana

O forte temporal que nestes días afecta a Galicia non só se deixa sentir na costa senón que tamén o fai no interior. Os bombeiros de Ponteareas, no corto espazo dunha semana, levan realizadas máis de 60 actuacións para solventar incidencias provodadas pola meteoroloxía adversa.

As actuacións, como sinalan fontes do parque de bombeiros ponteareán, van dende despexar estradas cortadas pola caída de árbores ata inundacións ou accidentes de tráfico provocados polo mal tempo.

Doutra banda, onte día 22 de decembro, e no corto espazo de dúas horas, os bombeiros ponteareáns tiveron que sufocar dous incendios en Ponteareas. O primeiro deles acontecía cara as 13:40 horas nunha vivenda da Avenida Fermín Bouza Brey, onde incendiábase a campá extractora dunha vivenda do segundo piso. A rápida intervencións dos efectivos de emerxencias de Ponteareas impediu que o lume se estendera ao resto da vivenda.

Preto de dúas horas despois, ás 15:35, a dotación de bombeiros voltaba a realizar unha nova saída, desta volta ao barrio do Areal, en Canedo. Onde ardía o baixo dunha vivenda unifamiliar na que se gardaban distintos enseres. Nese caso a rapidez de actuación foi determinante xa que a cada era de madeira e a intervención dos bombeiros impediu que o lume se estendera tanto ao resto da vivenda coma ás dúas vivendas colidantes.

O Goberno de Redondela pide “honestidade” á portavoz do Partido Popular

0

O Goberno local cualificou de “irresponsabilidade” e “incapacidade de aceptar o papel que lle corresponde neste mandato” as declaracións formuladas pola portavoz do PP, Carmen Amoedo, nas que aseguraba que a oficina de Rexistro de Chapela levaba quince días pechada e acusaba ao Goberno local de “irresponsable” por non cubrir as baixas do persoal provocando, segundo ela, “o abandono dos servizos básicos”.

Para o Goberno local o máis grave “á vez que triste, é que a sra. Amoedo sabe perfectamente que, dende o primeiro día de baixa da auxiliar administrativa titular, o servizo foi cuberto por distintos traballadores e traballadoras e que os usuarios e usuarias puideron realizar os trámites con total normalidade”. Xa postos a terxiversar a realidade, di o Goberno que preside Digna Rivas, “o PP minte incluso na posta en marcha do servizo coa intención de ‘colgarse medallas’ xa que aseguran que foi creado no 2013 polos populares cando o certo é que este servizo xa funcionaba en Chapela dende o 2009 dato, por certo, fácilmente comprobable”.

Non lle sorprende ao Goberno local “a falta de honestidade do PP á hora de utilizar calquera medio, incluso a mentira, para intentar obstaculizar a labor do Goberno” aínda que advirte que “baixo ningunha circunstancia toleraremos declaracións falsas e tendenciosas que afectan aos traballadores e traballadoras municipais que realizan con dilixencia e rigorosidade as súas tarefas públicas”.

Considera o Goberno presidido por Digna Rivas que coas declaracións formuladas pola voceira do Partido Popular, “non só ataca ao grupo de Goberno senón que tamén atenta contra á dignidade e o traballo dos funcionarios e funcionarias deste Concello”.

No Pleno do pasado 19 de decembro, solicitóuselle á voceira do PP que rectificara estas afirmacións, pero á vista de que non so non se desmentiu esta noticia senón que o PP de Redondela afirma que o servizo se repuxo grazas a súa denuncia, o Goberno de coalición PSOE-AER, despois de pedir os correspondentes informes dos distintos departamentos municipais, anuncia que “tomará as medidas oportunas contras as declaracións da Voceira popular”.

Lembra o Goberno redondelán que hai uns meses, a portavoz do PP, “utilizando a mentira como única arma” aseguraba que o Concello deixaba “baixo mínimos” as oficinas de Servizos Sociais durante a primeira semana de setembro, “ocultando á veciñanza que era unha situación provocada por ela mesma, cando era concelleira de Servizos Sociais, ao asinar no mes de abril un cadro de vacacións no que concedía permisos as dúas administrativas, á Coordinadora do servizo e a unha das traballadoras sociais”.

“Lonxe de calar ante unha pésima xestión municipal do seu departamento –conclúe o Goberno local– a portavoz do PP utilizou o sistema de ‘fuxida cara adiante’ utilizando como única ferramenta a falsidade e a desinformación da veciñanza”.

A Guarda abre unha Aula de Estudo

0

O Concello da Guarda ven de habilitar unha Aula de Estudo para todas aquelas persoas que ao longo das vacacións de Nadal precisen dun espazo para poder estudar. Ante a demanda dun grupo de estudantes universitarios da vila, o Goberno local habilitou, este Nadal, unha aula do Sinde Vello como sala de estudo, que queda situada, polo tanto no baixo do Antigo Colexio Sinde na Rúa Puerto Rico.

Este espazo atópase aberto ao público do 21 de decembro de 2019 ata o 3 de xaneiro de 2020 en horario de 09:00 horas a 14:00 horas e de 16:00 horas a 21:00 horas agás os días 24, 25, 31 de decembro e 1 de xaneiro que se informará o día anterior e na porta do local do horario reducido.

Tomiño recolle a experiencia dos concellos pioneiros en compostaxe para a segunda fase do Plan Revitaliza

0

O Concello de Tomiño ten previsto pór en marcha no 2020 a segunda fase do ‘Plan Revitaliza’, subvencionado na súa meirande parte, pola Deputación de Pontevedra, co fin de alcanzar o 100 % da compostaxe da materia orgánica xerada no municipio.

Con este propósito, a concelleira de Medio Ambiente, Ana Belén Casaleiro, vén de realizar no último mes senllas visitas a concellos pioneiros no tema comp Mondariz, Mondariz Balneario, As Neves e Vilaboa, co obxectivo de estudar as distintas posibilidades na posta en marcha da mellora na xestión do lixo.

Dentro do marco desta actuación (Plan Revitaliza Liña 2), estase a traballar para posibilitar a compostaxe para toda a cidadanía de Tomiño. Nos cascos urbanos (O Seixo e Goián), estúdanse as posibles localizacións de novos composteiros comunitarios, e para as vivendas con terreo, prevese a entrega duns 3.000 composteiros individuais.

De igual forma, en relación á fracción verde, restos de poda dos xardíns particulares, estanse a valorar diversas opcións para atopar a solución máis eficiente posible. “O concello é consciente da dificultade da xestión deste residuo, dada a dispersión da poboación e a dimensión da acción prevista”, explica Ana Belén Casaleiro.

Os concellos visitados, que foron os primeiros da provincia en implementar o mesmo programa de compostaxe, expuxeron in situ as súas experiencias ao equipo de Medio Ambiente do Concello de Tomiño, acompañado por outros concelleiros e concelleiras interesados. “A valoración do departamento de Medio Ambiente do concello de Tomiño destas visitas é moi positiva, xa que descubriron distintos sistemas loxísticos para a xestión e tratamento da fracción verde”, apunta a concelleira tomiñesa.

[su_image_carousel source=”media: 10196,10195,10193,10192″ crop=”5:4″ link=”lightbox” autoplay=”0″]

Informáronse tamén sobre un sistema descentralizado, que consiste na instalación de puntos verdes en cada parroquia con trituración dos restos de poda de forma periódica; e doutro centralizado, no que a veciñanza deixa os restos verdes nun único punto de depósito, onde se acumulan para a súa posterior trituración.

Por último, comprobaron o funcionamento do sistema de préstamo de trituradoras á veciñanza, para dar a opción de triturar en cada vivenda as súas podas e reducir ao mínimo o desprazamento dos residuos.

“Unha vez coñecidas as vantaxes e desvantaxes dos distintos sistemas experimentados por estes consellos visitados, o Concello de Tomiño deberá estudar cal será a mellor solución para o territorio, dada as súas características”, comenta a Casaleiro.

Reunión con toda a Corporación

O Concello de Tomiño, a través da Concellería de Medio Ambiente, convocou unha reunión con toda a Corporación para que os técnicos do Plan Revitaliza, da Deputación de Pontevedra, explicasen aos concelleiros e concelleiras o alcance do desenvolvemento do programa. Á reunión, que tivo lugar o pasado martes, asistiron a alcaldesa, a concelleira de Medio Ambiente e o equipo de técnicos do departamento.

O Teatro Municipal de Tui acolle o 27 de decembro o Concerto de Fin de ano

0

Catro agrupacións tudenses serán as encargadas do Concerto de Fin de Ano que o próximo venres, 27 de decembro, ás 21 h se vai celebrar no Teatro Municipal de Tui. A música chegará da man da Banda de Música Popular de Tui e das corais do Centro Sociocomunitario, Ponte das Febres e San Telmo que ofrecerán un repertorio no que primarán as panxoliñas e as composicións da familia Strauss.

A presentación realizada na Casa do Concello estivo a cargo do alcalde, Enrique Cabaleiro; da concelleira de Cultura e Ensino, Sonsoles Vicente; do presidente e do director da Banda de Música Popular de Tui, Samuel Solla e Eloy Carrera; do director e do secretario da Coral CentroSociomunitario, David González e Gonzalo González; do tesoureiro e da integrante da Coral Ponte das Febres Manuel González e Helena Ucha; e da presidenta e do secretario da Coral San Telmo Teresa Prieto e Ricardo Martínez.

O alcalde, Enrique Cabaleiro, explicou que no deseño da programación de Nadal asumiron dous retos que a programación evolucione, o que implica cambios, e dar cabida as tres corais tudenses nun “acontecemento único”, dicía. Pero amais este evento busca tamén trasladar a gratitude dende o Concello a estas agrupacións polo labor artístico e social que realizan. A concelleira de Cultura e Ensino, Sonsoles Vicente, amosouse orgullosa de poder reunir neste concerto de Fin de Ano por primeira vez a Banda de Música e as tres corais que existen no municipio.

A Coral do Centro Sociocomunitario de Tui, baixo a dirección de David González, será a encargada de abrir o concerto con ‘Noche de Paz’, logo interpretarán ‘Despacito no hagais ruído’ e rematarán coa panxoliña ‘Seguindo unha estrela’. A Coral Ponte das Febres de Ribadelouro, dirixida por Rafael Pérez, elixiu para este concerto ‘Corre lixeiro’, ‘O neno dormía’ e a composición popular andaluza ‘Olé olé’. Con ‘Nadal de Luintra’ abrirá a súa actuación a Coral San Telmo que interpretará tamén ‘O Meniño’ e ‘Catro galegos a Belén’ baixo a dirección de Celso Diego Martínez.

A concerto proseguirá coa intepretación por parte das tres corais e da Banda de Música Popular de Tui de ‘Blanca Navidad’ e ‘Adeste Fidelis’. A última parte deste evento musical correrá a cargo da Banda de Música Popular de Tui que ofrecerá o tema principal da banda sonora de Xogo de Tronos, as panxoliñas ‘Feliz Navidad’ e ‘Adeste Fidelis’, e o ‘Danubio Azul’ e ‘Marcha Radetzky’ de Johann Strauss.

Dende o próximo luns, 23 de decembro, e até o venres 27 ás 12 h estarán á venda as entradas a través da web www.culturatui.info aos prezos 5 € e 3 €. Tamén se poderán adquirir o propio venres 27 dende as 19:30 h no despacho de billetes.

A Deputación lanza un portal de acceso a preto de 700.000 rexistros do patrimonio cultural da provincia

Dende agora atopar un arquivo documental ou bibliográfico, cartográfico ou audiovisual (libros, revistas, periódicos, cartas, mapas, fotografías, debuxos, música…) do Museo de Pontevedra e do Servizo de Patrimonio da Deputación, así como doutros 128 concellos e institucións da provincia, será moito máis sinxelo. A deputada de Patrimonio María Ortega e o deputado de Novas Tecnoloxías Carlos L. Font presentaron hoxe formalmente o novo portal www.atopo.depo.gal, que permitirá á cidadanía coñecer preto de 700.000 referencias públicas do patrimonio cultural ‘a golpe de click’ proporcionando un marco sinxelo de divulgación, integración e investigación.

Segundo explicou Ortega, ATOPO é unha ferramenta deseñada conxuntamente polo servizo de Patrimonio bibliográfico e documental e o servizo de Novas Tecnoloxías da Deputación que naceu co obxectivo achegar á poboación a información dos fondos documentais definidos como públicos e de libre acceso que existen na provincia. “É un portal de descubrimento de recursos que facilita o acceso completo aos fondos, independentemente do seu formato, localización física e procedencia institucional. Trátase dunha solución que permite consultar unha ou máis bases de datos á vez e obter respostas en intervalos de tempo mínimos”, subliñou, para engadir que a web está “viva e en crecemento” no relativo a oferta de información, xa que engadirá fondos de xeito continuo.

A nacionalista louvou o traballo feito polo persoal da institución provincial, a quen dixo, “non poido máis que felicitar polo inmenso, intenso e continuado traballo de organización, descrición e catalogación do patrimonio realizado durante máis de dous longos anos”.

Tamén se sumou aos parabéns o deputado de Novas Tecnoloxías, Carlos López Font, quen puxo en valor o traballo conxunto e coordinado tanto da parte técnica como do equipo de goberno co fin de sacar adiante a iniciativa. Font subliñou que a plataforma permitirá dar a coñecer moitos fondos que ata agora se descoñecían simplemente por non ter unha ferramenta axeitada para descubrilos. Insistiu, amais, que o feito de que a web estea en tres idiomas (galego, español e inglés) permitirá unha maior divulgación “por interés e necesidade dos que se preocupan do patrimonio”.

Actualización e ‘logueo’ por parte das persoas usuarias

Segundo explicaron os ténicos do Arquivo José Luis Castro Carpintero e Damián Rey, ATOPO conta, a día de hoxe, con preto de 700.000 rexistros. Está baseada no motor de busca de bibliotecas libre Vufind, un software que permite ás persoas usuarias buscar e navegar a través de todos os recursos de biblioteca, substituíndo ós tradicionais, e dando un paso máis alá ó incluír recursos de tipo arquivístico. Así, conseguiuse o obxectivo inicial de integración de diversos fondos documentais e bibliográficos nun mesmo portal, chegando a manexar preto de 14.000.000 de imaxes dixitais.

A web presenta un buscador de termos, así como tamén a posibilidade dunha busca avanzada que permite escoller entre distintos campos: título, autoría, tipo de material ou institución á que pertence.

Os rexistros preséntanse con información básica de cada documento e a localización física do fondo ó que pertence e, no caso de que o obxecto dixital estea dispoñible, a persoa usuaria pode acceder ó documento dende calquera localización. Amais, unha importante característica da dixitalización é a aplicación de técnicas de recoñecemento óptico de caracteres en material mecanografado, o que facilita a labor de busca dentro dos propios documentos.

No inicio do portal móstrase un carrusel de documentos destacados, nos que o persoal técnico da Deputación de Pontevedra resaltará periodicamente distintas obras, co fin de que as persoas usuarias poidan coñecer, dun modo simple, toda a variedade de fondos dispoñibles.

O material dixitalizado configúrase o redor de seis áreas: Libros, imaxes dixitais pertencentes á colección do Museo de Pontevedra e a Biblioteca do Arquivo Provincial da Deputación de Pontevedra; periódicos e revistas; fondos documentais, incluíndo material impreso dixitalizado dos arquivos municipais, da Deputación de Pontevedra e Museo de Pontevedra; mapas, coa dixitalización dunha gran colección cartográfica; material gráfico; e material sonoro.

ATOPO está aberto á incorporación de novos fondos e institucións que axuden a un maior enriquecemento, poñendo a disposición una ferramenta baseada en estándares bibliográficos e arquivísticos internacionais e no uso de software libre. Tamén é posible a interacción coa poboación e ‘loguear’ os contidos co persoal técnico do Arquivo e o Museo para realizar achegas.

A Deputación de Pontevedra, así, pon accesible para a cidadanía e tamén para as administración locais o acceso aos arquivos e rexistros administrativos, os que forman parte do patrimonio cultural de cada municipio e serven de ferramenta de transparencia institucional, conseguindo que se coñeza dun modo simple a documentación aloxada nos principais arquivos da provincia.

Oia difunde historias, tradicións e gastronomía local a través dun vídeo de cociña interxeracional

0

O Concello de Oia promove a difusión de historias, tradicións e gastronomía local a través dun vídeo de cociña interxeracional, onde se pode ver a veciños e veciñas de distintas idades preparando receitas típicas da zona. O traballo será presentado o día 23 de decembro, dentro da Semana Cultural de Mougás.

O audiovisual, elaborado por Samaín Producións, reúne a persoas de diferentes xeracións ás que lles gusta a cociña e estiveron dispostas a compartir os seus coñecementos. Ademais dos temas culinarios, nas conversas afloran outros temas como son as vivencias de cada un, historias, tradicións e costumes locais.

Os diferentes relatos están contados polos seus propios protagonistas en lingua galega, cunha linguaxe próxima e coloquial e coas variantes propias da zona. Deste xeito, ao mesmo tempo que se pon en valor o patrimonio cultural local, tamén se promociona a lingua galega.

Esta iniciativa supuxo un investimento total de 2.420 euros, dos cales 1.447 euros corresponden a unha subvención da Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia para a promoción do uso da lingua galega.

Estrea na Semana Cultural de Mougás

O vídeo de cociña interxeracional estrearase o próximo luns 23 de decembro ás 18.00 horas na Casa Cultural de Mougás, dentro da programación da Semana Cultural que organiza a Asociación de Veciños entre o 20 de decembro e o 5 de xaneiro.

Ademais, o luns 30 de decembro (18.00 horas, Casa Cultural de Mougás) proxectarase outro audiovisual do Concello de Oia, neste caso o documental “Lembranzas doutro tempo”. Este vídeo, segunda parte do traballo “Memorias de Oia”, recompila varios testemuños vitais entre a veciñanza oiense: historias, recordos, anécdotas e costumes que se poñen en valor a través do relato dos seus propios protagonistas.

Proxecto #Oiaensepia

Tamén dentro da Semana Cultural de Mougás, a partir do luns poderá visitarse a exposición de fotografías do obradoiro xuvenil #Oiaensepia, organizado polo Concello durante o pasado verán e no que participaron 15 mozos e mozas de diferentes parroquias de Oia.

A mostra inclúe unha selección de imaxes antigas de Oia, que foron recompiladas polos propios participantes no obradoiro, así como outras fotografías feitas polo alumnado durante unha saída de campo organizada o pasado mes de xullo.

A Concellería de Alumeado de Ponteareas consegue máis de 3 millóns dos fondos europeos FEDER

A concellería de Vías, Obras e Alumeado do Concello de Ponteareas, que dirixe Chus Garrote deu conta da consecución de máis de tres millóns de euros do Instituto para Diversificación e o Aforro Enerxético (IDAE) –dependente do Ministerio para a Transición Ecolóxica– para a renovación total das instalacións de alumeado exterior en todo o concello.

Chus Garrote explicou que novamente Ponteareas vén de conseguir o apoio e a confianza do Ministerio e de Europa que subvencionarán a través dos Fondos Europeos de Desenvolvemento Rexional (FEDER) o cambio total de todo o alumeado tanto no casco urbano como no rural.

O IDAE aceptou as catro propostas presentadas pola Concellería de Vías, Obras e Alumeado que suman 4.160.795 € e concede a Ponteareas 3.332.635,8 euros. Chus Garrote en nome de todo o goberno do BNG-PSOE amosou a súa satisfacción por este importate apoio conseguindo nesta lexislatura que ven de comezar un respaldo económico de grande envergadura, “na primeira lexislatura conseguimos os fondos da EDUSI para comezar a construir o futuro de cambio de Ponteareas, nesta teremos o apoio para executar o cambio no alumeado exterior na totalidade do concello o que supón a mellora da seguridade vial ao aumentar a visibilidade, un aforro enerxético importante e contribuiremos na redución de CO2 camiñando sempre baixo a estratexia ‘Ponteareas, hábitat saudable’ tamén financiada con fondos FEDER”.

Ponteareas pasará a unha economía baixa en carbono co cambio do alumedo que se executará en catro fases para as que o IDAE aportará 2.703.355 euros para afrontar o cambio no rural e 629.280,80 euros para o centro urbano.

No casco urbano actuará en 1.301 puntos de luz substituíndo as actuais luminarias provistas con lámpadas de baixo consumo, haloxenuro, mercurio e sodio por luminarias LED máis eficientes, e actualizando 28 cadros de mando para adaptalos á normativa vixente. Con esta actuación diminuirase a potencia de 170,35 kW a 67,31 kW e conseguirase un aforro enerxético do 83,10 %.

No rural actuarase en 6.259 puntos de luz, en 127 cadros de mando e conseguirase un aforro enerxético dun 83 %, dando cumprimento aos compromisos adquiridos coa veciñanza.

Pola súa banda o cConcello de Ponteareas terá que aportar preto dun millón de euros para completar o financiamento destes proxectos.

Chus Garrote engade que nos vindeiros meses comezarán a redacción dos proxectos e traballarán de xeito transversal con todas as concellerías para executar obras planificadas capaces de dar un servizo óptimo no futuro e que teñan sempre en conta as suxestións e necesidades trasladadas pola veciñanza a través de reunións, achegas ou procesos participativos. 

Patricia Martínez acada un novo Ouro no Campionato de España Profesional Standard 2019

0

O Salón de Sesións do Concello acolleu esta semana a recepción á bailarina mosense Patricia Martínez logo de proclamarse Campioa de España Profesional Standard 2019. Na recepción, Patricia estivo acompañada pola alcaldesa de Mos, Nidia Arévalo; as concelleiras de Deportes e Cultura, Begoña Toucedo e Sara Cebreiro, respectivamente, e demais membros do equipo de Goberno local e membros da Corporación Municipal.

Con este, Patricia suma xa 15 títulos de Campioa de España de Baile Deportivo: 14 en categoría Amateur e este último, o primeiro en categoría Profesional acadado no campionato desenvolvido en Guadalaxara durante o Shanish Open.

[su_image_carousel source=”media: 10162,10163,10164,10166″ crop=”5:4″ link=”lightbox” autoplay=”0″]

O día anterior, o sábado 7 de decembro, Martínez e a súa parella de baile disputaron en Ferrara, Italia, unha competición internacional onde conseguiron o 5° posto na final. Grazas a ese 5º posto sumaron os puntos suficientes para clasificarse dentro das 20 mellores parellas do mundo segundo o ranking mundial.

Actualmente en España a Categoría Profesional está formada por 3 parellas da Modalidade Standard e 5 parellas da Modalidade Latinos. Sobre a súa participación no Campionato nacional a bailarina mosense declarou que “a pesar de que bailar o Campionato de España non estaba nos nosos plans, xa que só levamos 4 meses bailando, pero como a Federación insistiu moito na nosa participación, finalmente decidimos participar, e pola miña banda foi moi gratificante volver bailar no meu país e máis aínda volver traer o ouro para Mos”.

Patricia Martínez é unha das atletas con mellor carreira deportiva do territorio español.

Árbol de Navidad de Galletas (sin gluten)

Para felicitaros estas fiestas me he decido a hacer un árbol de Navidad de galletas de chocolate que, además, es sin gluten (por supuesto con esta misma receta podéis hacerlo con gluten).

Es una bonita receta-manualidad que veréis que es mucho más fácil de lo que puede parecer, además de ser muy vistosa y, por supuesto, riquísima, porque… ¿a quién no le gustan las galletas con chocolate?

Pues ¡vamos allá!

Ingredientes

(¡¡OJO!! Aseguraos de que todos los ingredientes sean sin gluten, aptos para celíacos)

  • 250 g mantequilla a temperatura ambiente
  • 240 g azúcar
  • 2 huevos
  • Extracto de vainilla (opcional)
  • 1 cucharadita de sal
  • 85 g de cacao puro en polvo sin gluten
  • 400-410 g harina sin gluten (yo utilicé Proceli) (si las hacéis con gluten, subid la cantidad a 425-450 g)
  • Chocolate blanco para hacer la nieve
  • Para la estrella del remate yo utilicé fondant y lo cubrí con polvo dorado comestible, pero también podéis utilizar una estrella no comestible.

Elaboración

  • Mezclamos la mantequilla y el azúcar (mezclad, pero no batáis, para que no cojan mucho aire y mantengan mejor la forma; no nos interesa que crezcan).
  • Añadimos los huevos, uno a uno, la vainilla y el cacao e integramos todo bien.
  • Incorporamos la harina en tres veces, mezclando bien hasta que esté toda integrada.
  • Estiramos la masa con un rodillo entre dos papeles de horno; lo ideal es que sean un poco gruesas, entre 5 y 8mm, por ejemplo (para esto hay rodillos que tienen unas guías, pero yo utilicé como guías unas agujas de calcetar gruesas (5 mm) puestas a cada lado de la masa, de forma que el rodillo resbala sobre ella y va estirando la masa al mismo nivel, sin que haya zonas más o menos gruesas)
  • Dejamos enfrían la masa estirada en la nevera durante al menos 2 horas.
  • Para cortar las galletas podemos utilizar cortadores en forma de estrella, de diferentes tamaños, o recortarlas con cuchillo. Haremos 2 o 3 de cada tamaño (las de este árbol miden entre 15 y 5 cm; más o menos 15, 13, 11, 9, 7 y 5 cm).
  • Dejamos enfríar de nuevo una vez cortadas.
  • Precalentamos el horno con calor arriba y abajo, colocamos un papel de horno sobre la bandeja y horneamos a 180º durante unos 10-12 minutos.
  • Dejamos que enfríen totalmente sobre una rejilla (podemos hacerlas el día anterior). Ojo, no las despegues de la bandeja cuando están muy calientes porque pueden romper; deja que templen un poco.

Para montar el árbol necesitamos chocolate blanco de postres que fundiremos al baño María y dejaremos templar un poco para trabajar mejor con él.

Organizamos las galletas por tamaños y vamos uniéndolas empezando por las más grandes, colocándolas de forma que no coincidan las puntas de las estrellas. Yo las fui pegando con un poco de chocolate en el medio.

Cuando ya tenemos todas las estrellas colocadas, y nuestro árbol formado, rellenamos con el chocolate una manga pastelera con una boquilla lisa, estrecha (si no tenemos boquilla, cortamos la puntita de la manga lo justo para que salga el chocolate en poca cantidad). Vamos echando chocolate en las puntas de las estrellas, dejando que gotee en algunas para que haga el efecto de la nieve cayendo.

Una vez acabado, coronamos con la estrella de la Navidad, y con un colador fino “nevamos” sobre él azúcar glas… y ya sólo nos queda disfrutarlo “a pellizcos”.

Os deseo unas magníficas fiestas y un año 2020 lleno de buenos y dulces momentos.

¡Nos vemos en enero!

Galletas adaptadas de una receta de Mensaje en una galleta

“Por min e por tod@s os meus compañeir@s!

0

O Auditorio Municipal de Nigrán acollía, este pasado xoves, a representación da obra de teatro ‘Por min e por tod@s os meus compañeir@s’. Os nenos e nenas de 4º de primaria do CEIP Humberto Juanes querían, con esta iniciativa, recaudar fondos para UNICEF cunha obra de teatro onde os dereitos dos nenos foran os protagonistas.

[su_image_carousel source=”media: 10139,10138,10137,10136,10135″ crop=”5:4″ link=”lightbox” autoplay=”0″]

A obra recollía o dereito a ter unha vivenda digna, alimentación, a ser atendidos cunha sanidade pública,… entre outros. Unhas pequenas formigas preguntábanse quen sería o máis forte e importante do mundo e chegan a conclusión que todos somos importantes e todos aportamos o noso grao de area.

As titoras, Carmen Pose e Mónica, e as familias amosáronse moi orgullosas do bo traballo e resultados amosados no escenario. Ademáis xuntaron un bo donativo: 914,80 €. Parabéns rapaces!

Historia de un paisito

Mi nombre no tiene demasiada importancia. Lo único que tienen que saber ustedes es que nací en un pequeño país; un paisito de esos que apenas si ocupan espacio en el globo terraqueo y que carecen de toda relevancia internacional. En definitiva, un insignificante rectángulo rodeado de agua por todas partes, excepto por el norte, que es donde están las montañas y las estaciones de esquí.

Visto con perspectiva histórica, la culpa de todo lo que ocurrió después, la tuvieron los turistas. De la noche a la mañana, miles de turistas suecos, ingleses y alemanes quedaron prendados de nuestras hermosas playas y nuestro maravilloso clima. El resultado fué que nos vimos invadidos por una horda de vikingos ávidos de sol, comida y alcohol barato. El ministro de turno dijo que aquello era una oportunidad caída del cielo, aunque la verdad sea dicha, yo tenía mis dudas. Ver a toda aquella gente semidesnuda, roja como un centollo recién cocido y más borracha que una cuba, no me parecia una oportunidad, sino más bien una falta de decoro y de respeto al ser humano.

El que si que vió la oportunidad fué el Director General y primer ejecutivo de la Sociedad de Cementos y Hormigones (SCH), presidente de tres equipos de la liga nacional de fútbol, Hermano Mayor de varias cofradías, hijo de un marqués venido a menos, sobrino segundo de un antiguo golpista y tataranieto del banquero que un siglo atrás, llevó al país a su octava suspensión de pagos oficial, Óptimo Lapela. Lapela pensó como el mencionado ministro, que aquello era una oportunidad de oro, por lo menos para él y que lo único que había que hacer, era convencer a todos aquellos vikingos, que si querían disfrutar de nuestras playas y nuestro clíma, lo que tenían que hacer era comprarse una casa aquí. Dicho y hecho. La SCH se lanzó a la compra de terrenos en la costa y de miles de concejales que permitieran la modificación de los planes urbanísticos. Las gruas crecieron a lo largo de las principales playas del país, hasta convertirse en un elemento más del paisaje y los precios de la vivienda comenzaron a subir. Los bancos vieron su oportunidad, proclamaron a Lapela uno de los suyos y se lanzaron a convencer a la población, de las indudables ventajas de endeudarse cómodamente y de por vida, para asi tener el gusto, de acabar muriendo como un propietario.

Durante unos cuantos años, las cosas fueron bastante bien. Los turistas gastaban a mansalva y los nacionales también, ya que había trabajo de sobra, especialmente en la hosteleria y en la construcción. La gente se compraba pisos, coches, muebles y viajes. Por supuesto todo a crédito. Para que pagar, si los bancos estaban ahí y regalaban el dinero.

Al que mejor le iba de todos, por supuesto, era a Lapela. La SCH había crecido tanto, que se había convertido en la principal compañía del país y la decimotercera del planeta. Su modelo de negocio se había extendido por medio mundo y él, se había convertido en un habitual de los foros internacionales y se dedicaba más a la filantropía y al fútbol, que a otra cosa. El modelo como tal, era muy sencillo: sus ejecutivos compraban terrenos que no valían nada y acto seguido movían los engranajes necesarios, para que una decisión administrativa consiguiese que valiesen una millonada.

Quizás ustedes se pregunten, si nadie vió que estábamos instalados en una enorme mentira. Bueno, si. Hubo algunas protestas, pero era algo muy selectivo y concreto, más relacionado con la defensa de ciertas zonas de valor ecológico. Que si la defensa de las tortugas y los peces payaso y cosas por el estilo. Si se refieren a cuestiones más profundas como cuestionar un modelo económico basado en la especulación inmobiliaria y un turismo alcoholizado, nadie lo puso en cuestión. Había trabajo, dinero y diversión. Asi que la gente estaba bastante contenta.

Por aquel entonces, el presidente del gobierno era un tal Z. Bonhome. Un tío de grandes cejas y pequeños ojos azules, que hacía honor a su apellido y transmitía la absoluta certeza de que era una excelente persona, que no se enteraba de nada de lo que ocurría a su alrededor. Fué entonces, cuando ocurrió el desastre. Un mal día, a uno de esos malditos analistas financieros se le ocurrió sumar dos y dos y llegó a la conclusión de que nuestra sistema económico era insostenible; por la sencilla razón de que ni siquiera nuestros nietos, podrían llegar a pagar el dinero que ya debíamos. Aquello fué una bomba. De golpe y porrazo las gruas desaparecieron, los tipos de interés subieron, la economía se hundió y la gente descubrió que el concepto de cómodos plazos era más que cuestionable, sobre todo cuando no te habías leído la letra pequeña del contrato. La consecuencia de todo aquello fué que muchos se declararon en quiebra y dejaron de pagar a los bancos.

El presidente reaccionó con calma, tal y como dice su cargo que hay que hacerlo y dijo que no había nada de lo que preocuparse. Y hasta cierto punto tenía razón. No había nada de que preocuparse, sino fuera por aquella extraña epidemía de carteles, que azotaba las principales ciudades del país, repitiendo una y otra vez: CERRADO y SE VENDE.

Los que si se preocuparon fueron el campeón eterno de liga y presidente de la compañía de cementos y su cuñado, un ejecutivo de altos vuelos y nula competencia, en uno de los principales bancos del país, que hasta ahora había autorizado todo tipo de créditos, convencido de que bastaba con mirar a los ojos a una persona, para saber si esta pagaría o no. Si las cosas seguían así, iban a perder una pasta gansa. Así, que ni corto, ni perezoso, Lapela decidió llamar a La Reina Európolis.

La verdad es que a la Reina, no le hizo mucha gracia que la sacaran de su retiro en el balneario del centro de Europa, en el que descansaba. Pero ya que la habían sacado, decidió aprovechar el tiempo para pensar. Lo primero que pensó, es que no le gustaban nada aquellos dos tipejos. Se notaba a kilómetros de distancia, que no eran auténticos caballeros. Tenían esos ojillos de rata avariciosa, que demostraban bien a las claras, que sólo les importaba el dinero. Lo siguiente que pensó es que tampoco le gustaba nada, todo aquello que le estaban contando. ¿Que era eso de que el pueblo se pudiese comprar lo que quisiese, pagando a crédito?. Si su bisabuelo Eldiberto hubiese levantado la cabeza, se habría vuelto a morir del pasmo. ¿Que iba a ser de virtudes como la humildad y la obediencia, si ni siquiera los pobres las practicaban?

Total, que la Reina mandó llamar al Presidente a Capítulo. El Capítulo, como sin duda todos ustedes sabrán, es una vieja y legendaria marisquería, de la que se podía asegurar que vivió tiempos bastante mejores. Según cuentan los más ancianos, antiguamente había cola para acceder a su terraza, desde la que se podía ver todo el contorno de la bahía. Hoy en día, lo único que se puede ver desde allí, es una inmensa pared de contenedores portuarios y a través de un pequeño hueco, una promoción abandonada de chalets, en una de las laderas del monte.

La Reina le dijo al Presidente, que estaba muy disgustada con las noticias recibidas y que aquello no podía continuar así, de ninguna de las maneras. También pensó en decirle lo de los pobres y las virtudes como la humildad y el trabajo duro. Pero ella era buena, siempre lo había sido y no quería humillar demasiado a aquel pobre desgraciado, demostrándole la superioridad de la realeza. Así, que decidió guardárselo para si misma.

Bonhome escuchó atentamente, frunció el entrecejo, como si estuviese pensando profundamente, algo que le costaba muchísimo y tras un embarazoso silencio, hizo lo que habría hecho cualquier otro presidente. Se levantó y dijo:

—Se hará lo que diga vuestra majestad– Tras lo cual, se despidió con una torpe reverencia.

Entonces, fué cuando comenzaron los problemas de verdad. A la mañana siguiente, los bancos amanecieron cerrados. Cuando por fin abrieron, fué para reclamar a sus clientes todo el dinero que les debían. Los clientes se quedaron perplejos. Algunos pagaron, pero otros no tuvieron tanta suerte y debían más de lo que podían pagar, o se habían quedado sin trabajo. La consecuencia fué una oleada de embargos, la mayor parte de ellos ridículos, ya que no había mucho que se pudiera embargar. La situación era paradójica. Necesítabamos dinero para salir del pozo, pero al mismo tiempo, nadie nos quería prestar, porque ya no éramos fiables. De la noche a la mañana habíamos pasado a ser oficialmente pobres.

Las cosas fueron tan tremendamente mal, que el Presidente anunció que no se presentaría a la reelección, un hecho sin precedentes en la historia de la patria. Su lugar lo ocupó Plácido Nosenada, una especie de mister Bean de dos metros de alto, que parecía aun más incapaz que su predecesor. Aun asi, las malas lenguas decían de él, que bajo aquella apariencia inofensiva, se escondía un superviviente nato, más mortal que una mamba negra. De hecho se le atribuye a un asesor suyo, la frase de que si hubiera una guerra nuclear, sólo sobrevivirían Plácido y las cucarachas.

Los días más duros de la crisis sirvieron para demostrar entre otras cosas, que las profesiones de economista y de politólogo carecían de futuro; que gracias a la democracia cualquiera podía llegar a ser presidente y que aquellos que afirmaban que una propiedad inmobiliaria nunca podría perder valor, no tenían ni idea de lo que hablaban. La gente volvió a cabrearse, pero en esta ocasión y gracias a los teléfonos móviles, a las redes sociales y a internet, consiguieron organizarse. La situación era grave, tanto, que el propio Plácido temió por su silla, sobre todo cuando la Reina, miró hacia él y arrugó el entrecejo, en medio de una función de teatro. Pero Plácido no había llegado hasta allí, para caer a las primeras de cambio y si algo demostró, es que aquellos que le habían definido como un superviviente nato, tenían más razón que un santo. Así que se secó el sudor de la frente, se ajustó el nudo de la corbata y declaró a la televisión:

—Como decía Sócrates, o quizás fuese Platón o Aristóteles: Solo sé que no sé nada, y si gente tan eminente y sabia como ellos, eran conscientes de su ignorancia, como pretenden ustedes que yo, que no soy más que un humilde presidente de gobierno, les pueda explicar que es lo que está pasando. Sencillamente no lo sé y dado que yo no lo sé y los demás tampoco, no se puede decir que sea culpa mía.

La verdad es que eso de echarle la culpa a Sócrates y Aristóteles resultó una gran idea y le sirvió para ganar tiempo, durante una temporada. Pero no fué de gran ayuda, cuando se descubrió que más de la mitad del gobierno, hacía horas extra para la empresa de cementos y otras compañías y cobraban por ello unos jugosos sobresueldos.

Plácido se volvió a escudar en Socrates, en que él no sabía nada y por lo tanto, no se le podía considerar culpable de lo que no sabía. Entonces fué cuando saltó a escena Trifulcio Mesías de Las Luces, Mesi para los amigos. Los que le conocían contaban de él, que había tenido una crisis existencial, mientras cursaba su tercera licenciatura, tras lo cual se había retirado a vivir durante dos años, en una cueva de las montañas. Ahora había decidido volver a a la sociedad y lo había hecho a lo grande. La pura, simple y cruda realidad, es que Mesi era el hombre. A la hora de hablar, no tenía rival que pudiera hacer frente a aquella sonrisa brillante y esa dentadura perfecta, que tanto me recordaban a las de mi tía Berenice. Eso si, sólo sabía decir tres cosas: Que había que echar a Plácido y a sus amigos; que todo estaba muy mal y que él las arreglaría. Por supuesto no explicaba como lo haría. Pero lo decía con tanto ardor y convencimiento y sobre todo, con aquella dentadura tan perfecta, que durante un instante consiguió que el país le creyese.

A Plácido no le hizo mucha gracia, que aquel recién llegado le viniese a cantar las cuarenta y le pretendiese quitar el puesto. A fin de cuentas, Plácido tenía la firme convicción de ser la única persona normal, en este país de tarados y por lo tanto, el único presidente posible. Colocar a cualquier otro en la presidencia, habría constituido, sin lugar a dudas, una gravísima irresponsabilidad.

Menos gracia le hizo aun, que uno de sus contables favoritos declarase delante de un juez, que ya estaba bien, que las bromas habían llegado hasta aquí y que si se creían que él era el cordero de dios que iba a cargar con los pecados del mundo, iban aviados. Que por supuesto que se cobraban comisiones y sobresueldos, por hacer ciertos favores y adjudicar ciertos contratos; que aquello lo habían hecho todos, desde que él usaba pantalones cortos, que los partidos tenían facturas que pagar y a los dirigentes les gustaba el dinero, como a todo hijo de vecino y quien no estuviese de acuerdo, que se hiciese misionero,o hermanita de la caridad.

Se preguntarán ustedes que pasó después y hacen bien, porque yo también me lo pregunto. Una tarde, al volver del trabajo, me encontré a mi mujer hablando por teléfono con su prima, la que había emigrado un par de años atrás a Papua Nueva Guinea. Por los gestos que iba haciendo mi mujer, deduje que a la prima le iba muy bien.

Esa noche preparó arroz con leche, mi plato preferido. De inmediato, tuve un mal presentimiento y la absoluta certeza, de que este año no me iba a enterar de cual de los tres equipos de Don Óptimo iba a ganar el campeonato de Liga. No me equivoqué. A la tercera cucharada empezó a contarme lo bien que le iban las cosas a Claudia. Por lo visto era la dueña de una gigantesca granja de pollos. No tuve que indagar nada sobre el origen de su buena fortuna, ya que mi esposa me lo contó todo. Parece ser que la prima había tenido la ocurrencia de llevar varias gallinas pitas y un par de gallos del país, en el barco en el que había viajado. Las pitas se habían muerto todas, pero los gallos no y además, tenían la virtud de poner a mil a las gallinas de Papúa. Aquel, y no otro había sido el origen de su fortuna y su imperio. Bueno, eso y que se había casado con un aborigen, que era el hijo de un mandamás de una de las principales tribus. Resumiendo: Que la prima Claudia quería que nos fuésemos a Guinea, para ser sus personas de confianza. Después de eso, se hizo el silencio y casi fué lo mejor que pudo ocurrir. Estuve completamente seguro de que no importaba lo que dijese, porque ya estaba todo decidido. Así, que decidí aprovecharme de la situación.

—¿Puedo repetir?— Dije señalando la fuente de arroz.

Dos semanas después ya teníamos los pasaportes, los billetes de avión y ocho docenas de gallos del país, además de algunas pitas. Mis compañeros de trabajo me tacharon de loco, cuando pedí el finiquito. Pero la pura, simple y cruda realidad es que llevamos aquí unos cuantos meses y las cosas nos van bastante bien.

La verdad es que tienen razón los que dicen que la mejor cura para la ignorancia es viajar y conocer otras costumbres. La vida en Papúa Nueva Guinea es completamente diferente a la de nuestro país. Para empezar, la presidenta es una mujer y por lo que he podido apreciar hasta ahora, no ha debido oír hablar de Socrates y de Platón en su vida. No sólo no dice que no sabe nada, sino que cada vez que aparece en las noticias de la televisión, transmite la certeza de que lo sabe absolutamente todo. Habla bien. Va muy arreglada. Es muy educada y siempre aparece acompañada de cifras y datos, que le dan la razón en todo lo que dice. La verdad es que no es sólo ella. Aquí, todo el mundo es muy educado. No gritan, te dan los Good moorning, el afternoon, te ofrecen té a cualquier hora del día o de la noche y te preguntan si con leche, o con un azucarillo o dos. Eso sí, sosos son un rato largo y además, no tienen ni idea de fútbol. Los únicos que me dan envidia, porque la verdad sea dicha viven como diós, son los gallos.

Una última cosa. Debía de tener unos ocho o nueve años, cuando un domingo dando un paseo, le pregunté a mi padre que eran las antípodas. Él me explicó que las antípodas son el lugar del planeta, opuesto a aquel en el que te encuentras. Recuerdo que le pregunté, si entonces los habitantes de esos países, vivían cabeza abajo. Mi padre se echó a reir y eludió la respuesta. Ahora ya sé porqué: ¡Los que estamos cabeza abajo, somos nosotros!

Ponteareas convértese, o domingo, na ‘capital’ das Danzas de Reis

A concellería de Cultura que dirixe Fernando Groba vén de convidar á veciñanza e visitantes a participar no II Festival Internacional de Danzas de Reis que terá lugar este domingo día 22 de decembro a partir das cinco da tarde, hora na que os ranchos percorrerán as rúas do centro urbano de Ponteareas. Un espectáculo, sinala Groba, “que difunde unha das nosas tradicións máis xenuinas e que Ponteareas foi quen de conservar”.

O Rancho de Reis de Santiago de Oliveira, o Rancho de Reis de Fozara e o Rancho de Reis de Guláns compartirán escenario co Rancho de Reis de Riofrío, Mondariz, e co grupo folclórico Barcelinhos de Portugal.

Logo de percorrer coa súa música, danzas e vistosos vestimentas o centro urbano, os ranchos de reis chegarán ao auditorio municipal Reveriano Soutullo ás 18 horas.

Dende o 7 de marzo de 1953 o grupo folclórico Barcelinhos promove a cultura popular da súa terra e deixa en herdanza as danzas e a música dos seus ancestros.

O Rancho de Reis de Santiago de Oliveira, o de Fozara e o de Guláns virán ataviados coas súas vestimentas brancas para danzar acompañados de arcos, palillos e cintas que voarán ao son das castañolas.

Pola súa banda, o Rancho de Reis de Riofrío, Mondariz, danza dende o século XVI para celebrar os reis e manter viva este legado que trasladará ao noso auditorio neste II Festival Internacional de Danzas de Reis.

O Concello de Redondela vota en contra do Plan de Empresa do Porto de Vigo

0

O Pasado venres, o Consello de Administración do Porto de Vigo aprobaba, por maioría, aínda que cos votos en contra dos Concellos de Redondela e Vigo, Zona Franca e CC.OO., o seu Plan de empresa para 2020.

Segundo explica a alcaldesa de Redondela, Digna Rivas, o voto en contra está máis que xustificado xa que, “como representante do Concello de Redondela a miña postura non podía ser outra que opoñerme a un plan de empresa que contempla, entre outros investimentos, as obras de recheo no peirao de comercio e en Bouzas e a compra duns terreos anexos ao dominio portuario do esteleiro de Vulcano”.

Con esta postura, o Concello redondelán busca que a Autoridade Portuaria “desista da súa intención de acometer recheos nas zonas de Bouzas e o Areal e que deteña atentados como os que se están a levar a cabo no Berbés, así como en Rande”.

Lembra a alcaldesa que o Concello de Redondela aprobou no Pleno do pasado xoves 19, o seu  posicionamento en contra dos recheos da ría. Digna Rivas defende que o futuro da ría de Vigo debe pasar por un “desenvolvemento sostible” e denuncia que os recheos anunciados para ampliar as termináis portuarias “carecen de xustificación”.

Redondela, lembra a alcaldesa, avoga por un desenvolvemento do Porto “conciliado” e con “respecto ao medio natural”, permitindo unha explotación dos recursos naturais de forma racional e sostible. Lamentamos que as actuacións que pretende realizar a Autoridade Portuaria de Vigo “non amosen respecto nin interese pola protección da Ría”.

¡Feliz Navidad!

Este es el fin de semana de la lotería de navidad, la que siempre toca… aunque sólo sea para pagar, y si toca algún pellizquito, bienvenido sea. Pero sí. Cómo decimos siempre, que haya salud que es lo que verdaderamente importa. Pero como esto significa que estamos ya en Navidad, época de alegría, felicidad y regalos, pues en este espacio queremos adelantarnos al ‘Apalpador’, o lo que es lo mismo, a la figura gallega equivalente a Santa Claus y os traemos unos regalos que espero que os gusten.

El primer regalo, es una excelente entrevista que realiza nuestro buen amigo Manuel Lemos Muradás a Ars Phantasia, un proyecto gestado entre Japón y Francia.

Y nuestro segundo regalo, también tiene que ver mucho con Japón ya que se trata de los nuevos vídeos del maestro del shakuhachi, Rodrigo Rodríguez.

Espero que os gusten ambos regalos y que disfrutéis de ellos en unas fiestas tan especiales cómo estas y ya que el tiempo parece que no va a dejar disfrutar mucho de los placeres de nuestras comarcas, nada mejor que leer y disfrutar de la música que os ofrecemos y por supuesto, BO NADAL!


Entrevista a Ars Phantasia

© Manuel Lemos Muradás

¿Es necesario creer en algo para componer música maravillosa? Sin duda. Si un músico no compone para convencerse a sí mismo, difícil (por no decir imposible) convencerá a los futuros escuchantes. Por eso nos gustan proyectos como estos, donde la música se convierte en pasión, en sentimientos. Sale del corazón para entrar en los corazones de las personas que le dedican una paste de su tiempo. Bienvenidos a Ars Phantasia.

¿Qué es y quién es Ars Phantasia?
Ars Phantasia viene naciendo sin darnos cuenta desde hace tiempo, a medida que la curiosidad y el amor al arte de diferentes artistas de todo el Mundo, con más o menos renombre internacional, nos hace tomar parte de esta idea, al mismo tiempo abierta que concreta. Podríamos decir que más que quiénes, es el cómo y en última instancia, el qué. En Ars Phantasia somos un espacio abierto, gestado entre Japón y Francia; es allí donde las artes de la música y la poesía, tanto escrita como visual, se encuentran en una única perspectiva artística y conceptual. Somos músicos, intérpretes, letristas, cantantes, ilustradores, escritores, cineastas, poetas, técnicos, profesionales y amateurs… Todos enamorados de la música, del arte y de poder aprender de forma continua, tanto artística como espiritual y personalmente. Contamos historias enfatizando el cómo, el medio con el que se conduce la misma. De ahí el nombre construido del latín. Ars Phantasia, visto al revés, podría entenderse por tanto como una antítesis de la producción.

A lo largo de años de trabajo, la semilla del proyecto artístico Ars Phantasia se va forjando continuamente y crece nutriéndose de una disparidad controlada: sumando en recursos con arreglos en la música electrónica en un inicio, metiendo la nariz en bandas sonoras en España, madurando durante largas sesiones de estudio en Croissy-sur-Seine, creciendo tras días de inspiración espiritual y sonora conviviendo con el piano y los templos místicos en Kyoto, aprendiendo siempre de diferentes sensibilidades y culturas… Ars Phantasia se concreta y empieza a florecer un fin de semana en París: Se puso hilo a la aguja para tejer las bases de una (primera) historia con aromas del Japón tradicional, de un cuento de hadas musical narrado con imágenes y por la desnudez de un piano. Así, a finales de 2018 se materializa lo más importante, el qué: La Papillonne, nuestro álbum debut.

La Papillonne se publica hace un año en una preciosa presentación. ¿Es importante que la música y las ilustraciones vayan de la mano?
Nos podríamos hacer la misma pregunta con las bandas sonoras, por ejemplo, algo bien conocido por todos. Hay una parte de utilidad de la que ambas partes se pueden nutrir, y lo hacen. Quizás sea meramente subjetivo hasta qué punto alguna de las partes transmita con efectividad lo que su autor se propone. En cualquier caso, la combinación de música e imágenes no es una idea precisamente nueva. Sólo hay que fijarse en tantos trabajos conceptuales de los años 70 y principios de los 80, como The Wall (Pink Floyd), Koyaanisqatsi (música de Philip Glass) o directamente bandas sonoras como la de Nausicaä del Valle del Viento (Joe Hisaishi y Haruomi Hosono) por poner sólo unos pocos ejemplos, a priori inconexos. En el cuento de La Papillonne, dado que el relato no se puede encontrar escrito con palabras explícitas, lo importante es qué se transcurre en esas ilustraciones; qué narran las mismas cuando se contraponen con el piano y el oyente; cómo se lo dicen; qué le cuenta la sinergia de ambos elementos, según su predisposición, experiencias y circunstancias. Por cierto, nos perdonarán Waters, Reggio y Miyazaki el atropello hace un instante al ubicar gratuitamente el nombre de La Papillonne tan cerca de sus obras.

Es cierto que La Papillonne entra antes que nada por los ojos. La culpable es Lisk Feng: una ilustradora mundialmente galardonada proveniente de China y basada en Nueva York como independiente. Se graduó de MFA Illustration Practice del Maryland Institute College of Art en 2014, y publica entre otros, libros para niños y proyectos publicitarios para The New Yorker, Apple, Penguin, Airbnb, The New York Times, Chanel, etc. Es por ello, que este álbum se presenta con un detallado libreto de 20 páginas a todo color en alta calidad, en un delicado formato Digibook-CD fabricado en Alemania. Tal como pasaría, por ejemplo, con una banda sonora, no será lo mismo escuchar la música de forma aislada, que tener al mismo tiempo en las manos el libreto del álbum.

Con el subtítulo A fairy tale for Piano, una duración de más de una hora y un aire new age, nos invita también a embarcarnos en un viaje musical con dejes de post romanticismo, de minimalismo, de rock, e incluso de electrónica, aunque formalmente pareciera en conjunto algo antagónico. En todo caso, el álbum contiene algunas sorpresas, como una canción para cuarteto de cuerda y piano, o una pieza para electrónica. Para los amantes del “suena como”, deberíamos osar a atrevernos, ahora sí por supuesto con algo de vergüenza, a inscribir el álbum en los mundos sonoros de Ryuichi Sakamoto, Yann Tiersen o Erik Satie, por ejemplo.

Para todos los interesados, el álbum en Digibook-CD se puede adquirir de forma segura en la página web oficial www.arsphantasia.com, estando en camino antes de las 24 h una vez realizado el pedido. También otros distribuidores y sellos lo ofrecen, como CZEN Prod y Deserted Island Music, y otros muchos alrededor del globo también en formato digital, como por ejemplo Spotify y Apple Music.

Las historias bonitas son esenciales en nuestra vida. Háblanos de ésta.
La historia, dividida en 12 partes a lo largo de 12 pistas, nos invita a viajar y nos convierte en partícipes de los descubrimientos de una brillante niña llamada “La Papillonne” durante una jornada inolvidable. Inmersa en la atmósfera mística del antiguo Japón tradicional, se despierta repentinamente en un mundo de fantasía. Allí encontrará su lugar y su identidad, a través de encuentros espirituales y platónicos con su alma gemela y, en última instancia, consigo misma. El relato no deja de ser un cuento de hadas, y dice la leyenda que fue escrito en secreto hace mucho tiempo, del que sólo se sabe de la obra que nos ocupa. Está en cada uno el aportar su granito de arena para hacerse suya esta historia, y tratar de colapsar el relato, según creencias, religión, o vivencias vitales. La Papillonne no es más que lo que quedó de todo ello: un poema visual narrado al piano.

Con todo, no sólo las ilustraciones juegan un papel importante en la obra. Hay muchos elementos en este singular Digibook-CD, cuidados al detalle, que ayudan a encontrar pistas sobre la historia, para aquellos menos pacientes: El orden de las páginas, las formas, los juegos con los títulos, los idiomas, el color, la línea de iluminación… Hasta un epílogo pretendidamente escondido aportará también más luz (u oscuridad) al portador del álbum. Incluso para los más aventurados que quieran asistir a nuestra gira de conciertos On the wings of a butterfly, dispondrán de una oportunidad excepcional para una experiencia en vivo de la obra. El espectáculo está dividido en 2 partes, alrededor de 40 minutos cada una, excluyendo el intermedio. Allí están también disponibles folletos y programas, para aquéllos que quieran sumergirse en más detalles sobre la historia. Juntamente con las proyecciones e interpelando a la propia imaginación del espectador, sólo el espectáculo en directo ayuda a desvelarnos nuevos rincones en un relato que cada uno va a hacer suyo. Estos conciertos repasan el álbum en su totalidad, que permanece también a la venta antes, durante y después del evento.

Sin ir más lejos, por supuesto también para nosotros mismos el desarrollo y frutos de esta historia tienen además un doble significado. Es también nuestro relato. Cada una de las personas implicadas, todas de corazón, han hecho de este fragmento de poesía una experiencia musical y visual única, vívida, colorida y pintoresca. Sin cada una de sus aportaciones desde cada rincón del Mundo, no se hubiera podido culminar con esta gira en directo, con Yoshimi al frente. Aprovechando para terminar de responder a la primera pregunta, y dejándonos seguramente por el camino a muchas otras, también han hecho posible y enriquecido el cuento de la La Papillonne mentores como Michel Geiss y Francis Rimbert, estando al lado de la producción tanto técnica como artística, juntamente con Julie Lecrenais y su increíble imaginación y capacidad de improvisación a las letras y voz, y por supuesto el apoyo incondicional de nuestro ángel de la guarda, Marie-Laure Leboucher. Por cierto, todos ellos veteranas glorias del elenco de Jean-Michel Jarre. Frank van Bogaert a los mandos durante la jornada de grabación en Bélgica; Chika Fujie a la conducción de las cuerdas, junto con Blanca, Vincent, Harrie y Coen, todos partícipes de la Philips Symphony Orchestra; el incansable músico y compositor Sam Vitoulis al aparato mágico de la remezcla; el amparo artístico de Ryan, Yuiko, David, Bruno y Remy… Y está claro el sustento definitivo de las ilustraciones de Lisk, el piano de Hitomin y las partituras de Aleix.

Por último y sin querer avanzar demasiado, nuestra historia no se detiene, y ha llevado por ejemplo a Yoshimi a cautivar, durante el concierto de gala inaugural, a representantes de la UNESCO que podrían ayudar a mediar con su desarrollo futuro.

El piano es el protagonista. Es increíble como un solo instrumento te puede hipnotizar… atrapar. ¿Qué nos puedes contar de Hitomin y Yoshimi?
Muchos hemos aprendido que es divertido y enriquecedor, quizás en otros muchos aspectos además del artístico, el embellecer una obra con recursos musicales, que son ilimitados hoy en día en el sentido práctico. O también se puede ahondar sin fin en el buen hacer técnico, tanto musical como el propiamente dicho, para perfeccionar en este caso unos determinados recursos. La forma de este álbum, para piano solo esencialmente, pretende recibir de algún modo al oyente con los brazos abiertos. Y es esta fragilidad de un lado, que facilita la narración y de alguna forma la invitación a conectarse de manera casi instantánea y transparente. Puede que ello permita que, a los pocos segundos de escucha, no podamos desconocer si la obra nos llega o no. Es también esta simpleza y aire naif con la que “La Papillonne” toca el piano, como si estuviera (¿O lo está?) a nuestro lado.

Hitomin podría haberse permitido enmascarar esta sencillez en el estudio. Es nada más y nada menos arreglista de La Papillonne, y lo mas importante, ella es el sonido del álbum. Además de intérprete, su historia real entra sin lugar a duda en consonancia artística con La Papillonne . Después de graduarse de la Universidad de Artes de Kyoto, se fue a Francia y completó el Máster en el Conservatorio Nacional de Música de Lyon con un primer premio unánime. Al mismo tiempo, se especializó en música de cámara y acompañamiento en el Conservatorio de París. Más tarde, mientras estudiaba pianoforte en la misma escuela, actuó en solitario y tocó como acompañamiento en varias partes de Europa, principalmente en Francia. Actualmente, aprovechando su experiencia musical francesa durante 7 años y medio, ha estado actuando con varios músicos en Japón, y como acompañamiento de coros y óperas. Dentro del marco de una gira de conciertos en Japón, que está en proceso de preparación, está previsto que Hitomin sea también la protagonista en directo.

Yoshimi es un pianista profesional, tocando una amplia gama de música, desde clásica hasta contemporánea, improvisaciones y sus propias composiciones. Nació en Aichi, Japón. Comenzó a estudiar música y piano en la escuela de música Yamaha desde que tenía 4 años, y se graduó en la Universidad de Artes de Nagoya. Ha estado dando conciertos en solitario, a dúo y de salón en Japón y Holanda, y ha sido la representante de La Papillonne en sus conciertos este 2019 en Europa, brillando especialmente durante el concierto de gala inaugural, del que por cierto, ya pueden verse extractos en Youtube.

¿Se necesita una creencia para poder componer una música tan llena de sentimientos?
En primer lugar, gracias por las halagadoras palabras. Es alentador y de buen recibir que la pregunta en sí misma nos permita continuar con esperanza, y poder sostener que La Papillonne suscribe de hecho nuestras ideas en Ars Phantasia.

En una de las entrevistas en un periódico neerlandés, con motivo de los conciertos de presentación, Yoshimi respondió claramente sobre su conexión personal con La Papillonne : “Para mí y desde siempre, la mariposa es un símbolo religioso, un mensajero de Dios (…) Mi conexión con La Papillonne fue instantánea”.

Se supone que tener una creencia, en sentido amplio, parece en general inevitable y probablemente natural. Pero no tiene por qué ser necesaria una creencia para componer música, al menos la música de Ars Phantasia. Basta con imaginación y sobre todo un motivo, algo que tener que trasladar con la música y poder ejercer así una fuerza, y con suerte una acción al otro lado. Para unos ello tendrá un significado religioso, para otros muchos supondrá una experiencia espiritual, una vivencia, y para otros más este “otro lado” no es más, ni menos, que la persona que nos escucha. En cualquier caso, ésta se merece todo nuestro respeto y gratitud por el simple hecho de estar ahí, y brindarnos así la oportunidad de ser escuchados.

Spotify:

Web oficial:

www.arsphantasia.com


El maestro Rodrigo Rodríguez y el Shakuhachi

Rodrigo Rodriguez interpreta el shakuhachi en el Temple Ma-Cho (La Gema del Taoísmo)

“Natsu Yama Uta” Summer Mountain Song es una canción del folklore Japonés que normalmente se toca con la flauta de bambú

Actuación en vivo, grabada en el Templo Ma-Cho, La Unión en Filipinas 2019

El Templo Ma-Cho es un templo taoísta dedicado a la diosa del mar, Mazu. Según la leyenda, Mazu era una niña con el nombre de Lin Mo que solo vivió hasta los veintiocho años. Ella nació durante la dinastía Sung del Norte, que estuvo en control desde 960 hasta 1127 d.C.

Se dice que Lin Mo era compasiva y podía hacer milagros con sus poderes. Murió a una edad tan temprana porque sacrificó su vida para salvar a los que estaban en las aguas turbulentas del mar.

El Templo Ma -Cho y su majestuosa belleza  es una estructura imponente, con una magnífica vista al mar del oeste de Filipinas.El músico Rodrigo Rodriguez suele actuar en escenarios de una calidad histórica y arquitectónica donde la flauta ancestral Japonesa es casi parte del entorno épico y mitológico.

Obradoiros, cine, maxia e visita do Apalpador, propostas infantís na programación de Nadal en Tui

0

Dende o luns, coincidindo co inicio das vacacións escolares, cada mañá na Sala Xacobeo da Área Panorámica haberá obradoiros infantís a cargo de En Un Tris Tras –con capacidade máxima para 70 nenos e nenas– e polas tardes proxectarase unha película de cinema infantil na Sala Félix Rodríguez –con capacidade máxima para 100 nenos e nenas–. Pero tamén prosegue a programación de Nadal na Biblioteca co Mago Samuel Moreno que actuará o xoves 26, e o Apalpador visitará os cativos e cativas de Tui o venres 27 ás 12 h na Biblioteca tudense.

O luns, 23 de decembro, ás 11 h na Sala Xacobeo terá lugar o primeiro dos obradoiro infantís previsto baixo o título de ‘Un Nadal Pixelado’ onde os nenos e nenas realizarán distintas figuras de Nadal con hama beads. Ás 16.30 h, na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica coa proxectarase a película ‘El Grinch’. Máximo 100 persoas.

O xoves, 26 de decembro, de 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo os cativos poderán converter os seus debuxos en chapas no obradoiro infantil ‘Navichapa’. Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez proxectarase ‘Arthur Christmas: Operación regalo’. Tamén o xoves 26 ás 17 h dentro da programación de ‘Nadal na Biblioteca’ na biblioteca tudense haberá un obradoiro maxia co mago Samuel Moreno dirixido a nenos e nenas de 3 a 12 anos. É preciso inscrición previa no propio centro bibliotecario.

O venres 27 ás 11 h os nenos e nenas que asistan ao obradoiro infantil ‘Abeto Navideño’ fabricarán os seus propios adornos para a árbores de Nadal con diferentes materiais. Ás 12 agárdase a visita do Apalpador á Biblioteca Pública Municipal. E ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez proxectarase a película de ‘Paddington’.

As actividades continuarán o luns, 30 de decembro, ás 11 h cun obradoiro de ‘Marionetas do Nadal’ e ás 16.30 h coa proxección de ‘Smallfoot’. O ano comezará cunha aposta pola reciclaxe no obradoiro infantil que se celebrará o xoves, 2 de xaneiro, ás 11 h e xa pola tarde proxectarase ‘Polar Express’ ás 16.30 h, e media hora despois na biblioteca tudense Migallas Teatro levará a cabo o contacontos ‘Os contos do chupete’ dirixido a bebés de 0 a 3 anos.

Por último, o venres, 3 de xaneiro, ás 11 h terá lugar o derradeiro dos obradoiros infantís co título ‘Chegan os Reis Magos!’ e ás 16.30 h poderase ver na Sala Félix Rodríguez a película ‘Tienda mágica Mr Magorium’.

Compre lembrar amais a decoración situada nas prazas do Concello, San Fernando a Armada e Fromista, e nas rúas Ordóñez, Ourense e Colón nunha campaña que aposta pola economía circular e a reciclaxe. Unha árbore de madeira coa frecha do Camiño a modo de estrela, o buzón real, un dos vehículos da película Cars transformado en trono, un pergamino no que deixar desexos, monecos de neve, Rudolf, Frozen, piruletas, un tren, ou unha pedra indicativa do Camiño, forman parte desta decoración de Nadal.

Programación infantil

  • Luns, 23 de decembro de 2019
    • De 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo da Área Panorámica (Porta 12) Obradoiros Infantís “Un Nadal Pixelado” Máximo 70 persoas.  
    • Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica (Porta 10) Cinema infantil coa proxección de “El Grinch”. Máximo 100 persoas.
  • Xoves, 26 de decembro de 2019
    • De 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo da Área Panorámica (Porta 12) Obradoiros Infantís “Navichapa”. Máximo 70 persoas.  
    • Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica (Porta 10) Cinema infantil coa proxección de “Arthur Christmas: Operación regalo”. Máximo 100 persoas.
    • Nadal na Biblioteca
      • Ás 17.00 h na Biblioteca Pública Municipal de Tui Maxia con Samuel Moreno.  Dirixida a nenos e nenas de 3 a 12 anos. É preciso inscrición previa.
  • Venres, 27 de decembro de 2019:
    • De 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo da Área Panorámica (Porta 12) Obradoiros Infantís “Abeto Navideño”. Máximo 70 persoas.  
    • Ás 12 h na Biblioteca Pública Municipal visita de O Apalpador
    • Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica (Porta 10) Cinema infantil coa proxección de “Paddington”. Máximo 100 persoas.  
  • Luns, 30 de decembro de 2019
    • De 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo da Área Panorámica (Porta 12) Obradoiros Infantís “Marionetas do Nadal”. Máximo 70 persoas.  
    • Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica (Porta 10) Cinema infantil coa proxección de “Smallfoot”. Máximo 100 persoas.  
  • Xoves, 2 de xaneiro de 2020
    • De 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo da Área Panorámica (Porta 12) Obradoiros Infantís “Reciclaxe navideño”. Máximo 70 persoas.  
    • Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica (Porta 10) Cinema infantil coa proxección de “Polar Express”. Máximo 100 persoas.  
    • Nadal na Biblioteca
      • Ás 17.00 h na Biblioteca Pública Municipal contacontos para bebés de 0 a 3 anos Migallas Teatro con  “Os contos do chupete”. Inscrición previa.
  • Venres, 3 de xaneiro de 2020
    • De 11.00 h a 13.00 h na Sala Xacobeo da Área Panorámica (Porta 12) Obradoiros Infantís “Chegan os Reis Magos!”. Máximo 70 persoas.  
    • Ás 16.30 h na Sala Félix Rodríguez da Área Panorámica (Porta 10) Cinema infantil coa proxección de “Tienda mágica Mr Magorium”. Máximo 100 persoas.  

Apalpador e Apalpadora percorren os municipios da provincia dentro do «Nadal en Galego»

Ao berro de ‘Apalpa a barriga!’ o Apalpador e Apalpadora iniciaron na Escola Infantil de Príncipe Felipe e no CEIP Amor Ruibal de Barro a súa xira de Nadal da man da Deputación de Pontevedra. Ambas figuras visitarán durante as festas 36 concellos da provincia ao abeiro do programa ‘Nadal en galego’ do departamento de Lingua que dirixe a nacionalista María Ortega, quen hoxe quixo acompañar ás e aos escolares de ambos centros e gozar da ilusión e maxia.

A dinamización da lingua, o respecto ao medio ambiente, os hábitos de alimentación saudable e a igualdade, son os valores que se pretenden fomentar coas actuación sao abeiro do ‘Nadal en galego’, levando a música, o baile e as anécdotas a tódalas comarcas por quinto ano consecutivo.

“Eu son o Apalpador e traio castañas asadas ás nenas e nenos que comen san”, explicaba a figura tradicional do Nadal galego ás crianzas en Príncipe Felipe e do CEIP Amor Ruibal, ao tempo que poñía en valor o comer verduras, beber leite ecolóxico e manifestaba o seu descontento pola comida ‘lixo’ e polas bebidas edulcoradas.

Tamén tivo tempo o Apalpador de facer ver ás e aos escolares que todas as figuras tradicionais do Nadal son homes (Papá Noel, os Reis Magos, o Lentxero…) cando as mulleres son igualmente importantes, dando paso á súa compañeira Apalpadora entre os berros de benvida da rapazada.

As actuacións do Apalpador e a Apalpadora repartiranse entre o día 20 e o 31 de decembro –a excepción do día de Nadal– en diferentes horarios e localizacións, preferentemente en lugares ao aire libre se o tempo acompaña.

Mañá domingo 22 decembro, o Apalpador estará ás 17 horas na Biblioteca Municipal ‘Xoán Xosé Pérez Labaca’ de Mondariz; ás 19 horas en Salceda de Caselas na praza do Concello tendo, como lugar alternativo en caso de choiva, a Casa da Cultura.

Pola súa banda a Apalpadora estará o domingo 22 no Mercado Municipal de Tomiño ás 12 horas; ás 17 horas na Praza do Concello do Rosal e, en caso de choiva, na sala de exposicións do Concello.

O xoves 26 de decembro o Apalpador visitará As Neves, ás 12 horas na praza do Concello ou no Mercado Municipal en Caso de choiva; Covelo, ás 17 horas na praza mestre Cerviño ou no Auditorio Municipal é Ponteareas, ás 19 horas na Praza Maior.

O venres 27 decembro o Apalpador visitará ás 12 horas a cidade de Tui, no Edificio Francisco Sánchez (Área Panorámica) e ás 19 horas Mondariz Balnearioo na Sala de Cultura do Concello.

Finalmente, o 29 de decembro a Apalpadora visitará Baiona ás 12 horas na Praza do Concello; Gondomar, ás 17 horas na Praza Paradela ou no Auditorio Municipal en caso de choiva e O Porriño ás 19 horas na Praza do Concello ou nos soportais da Casa do Concello en caso de mal tempo.

O programa ‘Nadal en Galego’ está tamén deseñado para fomentar o coñecemento da tradición de Nadal propia da Galiza e para que as e os máis novos poidan familiarizarse co mítica figura galega e coñecer a súa historia. Na orixe, ‘O Apalpador’ representábase como un carboeiro de barba vermella que baixaba das montañas ás vilas a noite do 24 ou o 31 de decembro para tocar o ventre das crianzas e comprobar se comeran suficiente durante o ano, deixando ao seu carón agasallos e castañas e desexos de felicidade e comida.

Os renos de Nadal chegan a de Redondela da man do Concello, centros escolares e Asociación de Empresarios

0

A Asociación de Empresarios de Redondela e o Concello de Redondela xunto a todos os centro educativos do municipio, colaboraron nunha singular iniciativa de decoración e ambientación de Nadal. Un total de 19 renos foron decorados polos centros escolares seguindo distintos estilos pictóricos e expresións artísticas. Unha vez preparados, agora tomarán as prazas e rúas de Redondela.

A asociación de Empresarios de Redondela, de cara a darlle unha maior difusión á iniciativa, convida a todos e todas a fotografiarse cos renos e compartir as fotos nas redes sociais.

Un comercio local máis sustentable

Doutra banda, salientar que o Concello de Redondela colabora coa campaña de Nadal da Asociación de Empresarios a través do convenio de colaboración para a distribución de bolsas entre o comercio da localidade. Esta actividade supón unha contribución á mellora do medio ambiente en tanto as bolsas están realizadas en papel reciclado e a impresión foi realizada con tintas de base acuosa inocuos para o medio ambiente.

Todo isto supón tamén unha clara axuda de cara o cumprimento do establecido no Real Decreto 293/2018, de 18 de maio, sobre redución do consumo de bolsas de plástico. As bolsas teñen impreso o logo do Nadal creado pola Asociación de Empresarios de Redondela que está presente en todo o material gráfico da campaña.

Por último, Asociación de Empresarios e Concello puxeron en marcha distintas actividades na praza de abastos de Redondela decorada con motivos de Nadal. Así, un pequeno espazo comercial es desuso foi ambientado para recibir a visita de Papá Noel que estivo cos nenos e nenas durante a mañá deste sábado.

No centenario de Emilio Álvarez Blázquez

O pasado 16 de abril cumpríronse cen anos do nacemento en Tui do poeta, escritor e animador cultural Emilio Álvarez Blázquez; ao rematar o ano deste aniversario non podemos deixar de lembrar a este persoeiro que ten deixado un amplo legado cultural, ligado tamén en boa medida a estas terras do Baixo Miño.

Nado en Tui no 1919, Emilio era fillo do médico Darío Álvarez Limeses e de María Bláquez Balleter, que casaron en Tui logo de chegar Darío coa súa recente licenciatura en medicina ao ser contratado como médico hixienista polo Concello tudense en 1905 e María que retornara da súa Cuba natal xunto coa súa familia.

Darío Álvarez Limeses, que viña dunha familia cunha longa tradición ligada ás letras, terá unha destacada actividade na vida social tudense ao longo da súa vida. Colaborador nos medios de comunicación local, promotor de agrupacións musicais, de caza ou deportivas… Foi un destacado militante de Izquierda Repúblicana, partido que dirixía Manuel Azaña. Tras o golpe militar do 18 de xullo de 1936 Darío Álvarez Limeses colaborou co Comité de Defensa da República que encabezaba o alcalde, e correlixionario seu, Guillermo Vicente de Santiago. Tras a derrota e a conseguinte entrada das tropas sublevadas o 26 de xullo, foi detido e sufriu un consello de guerra que culminou co seu fusilamento o 30 e outubro de 1936, xunto con outros cinco compañeiros. Unha traxedia que marcará a vida da familia Álvarez.

Darío Álvarez e María Ballester tiveron seis fillos: Darío (1910), Celso (1913), Xosé María (1915), Alfonso (1917), Emilio (1919) e Álvaro (1921). Criados na casa familiar do barrio do Rollo mantiveron todos, no tempo que viviron en Tui e ao longo da súas vidas, unha relevante presenza pública, seguindo a tradición paterna.

Sen embargo a traxedia familiar, incrementada coa morte de Celso por unha enfermidade contraída na guerra, vai acompañada dun ambiente certamente duro que nunha pequena cidade como Tui resulta especialmente opresivo; mesmo a familia será sancionada cunha multa de 2.500 pesetas (unha fortuna daquela) por ter falado mal do ‘Glorioso Alzamiento Nacional’. A familia vive dos ingresos de Darío, o fillo maior, médico en exercicio dende 1932, casado coa tudense Carmiña Gándara. Éste se traslada a Vigo onde monta unha pequena clínica e leva consigo a súa nai e aos seus irmáns, que deixan Tui o 21 de abril de 1941. Na cidade olívica desenvolverán todos a súa actividade profesional pero tamén unha ampla e dilatada actividade social e cultural que fan desta familia un referente da cultura de Galicia na segunda metade do século XX. Tui seguirá sendo unha referencia vital irrenunciable na vida da familia ata a actualidade.

Emilio, xunto co seu irmáns Alfonso e Álvaro, foi estudante de bacharelato no Instituto de Segunda Enseñanza de Tui, creado pola II República no antigo cuartel de San Domingos, cursando neste centro o quinto curso no ano 1935, xunto ao seu irmán Alfonso, logrando a calificación de “sobresaliente con derecho a matrícula de honor” en Psicoloxía e lóxica e en Fisioloxia e hixiene. No ano seguinte, ao cursar sexto curso, os alumnos de “Ética e dereito” realizan un ciclo de conferencias, que abre Emilio Álvarez Blázquez cunha disertación sobre ‘Federalismo’.

Emilio naquel Instituto participa xunto co profesor Xesús Ferro Couselo na fundación e vida de Tude: revista editada por los estudiantes de Bachillerato del Instituto de Tuy, na que figura como subdirector. Nos tres números desta revista publica diversos traballos: Camino de Santiago, crónica dunha excursión a Compostela, Un apóstol tudense – El P. Salvado, evangelizador de Australia, Sobre el concepto de filosofía e un breve relato en galego titulado Brétema do que recollemos un anaco:

Non sei: a miña ledicia tristeira de hoxe non é de chorar nin de rir. A gargallada fuxe dos beixos; as bagoas dos ollos. Os beizos fican murchos i-os ollos tremosos. Non chorar nin rir é unha maneira de estar; non chorar nin rir, cando hai anceios de fagueolo, é unha maneira de ser.

I eu son eisi, d-isa maneira de ser. Por iso, hoxe, na miña casa de poeta, dende a solaina de pedra que mira ao Norde i-ao Sul, n-ista mañá bretemosa de Marzal, ollo o espazo e non vexo a paisaxe, esculco o esprito e non me alcontro n-il. A paisaxe non está no espazo; eu non estou en min. No espazo está o esprito; en min está a paisaxe.

Instalado en Vigo coa súa familia en 1942, en 1944 comeza a impartir clases no Colexio Mezquita e dende 1947 traballa no Consulado de Uruguai, no que chegará ao pouco a ocupar o cargo de Chanceler, ata a súa morte. Dende 1960 compatibilizará este traballo cunha función administrativa no Colexio de Farmacéuticos. Casou en 1964 e morre en Vigo o 22 de setembro de 1988.

Dende pouco despois da súa chegada a Vigo participa xunto cos seus irmáns Darío e Xosé María na tertulia do Café Derby xunto con Valentín Paz Andrade, Xaime Isla, F. Fernández del Riego, Plácido R. Castro, Urbano Lugris, Laxeiro… Impulsor de numerosas iniciativas culturais como a fundación –cos seus irmáns– da editorial Castrelos ou a colección de poesía Salnés, en editorial Galaxia, que dirixía xunto a Celso Emilio Ferreiro e Francisco Fernández del Riego.

Emilio Álvarez Blázquez xunto Celso Emilio Ferreiro e Camilo José Cela

Nalgunha ocasión el mesmo se recoñece preguizoso para a escrita e por tanto posúe unha obra curta en cantidade pero non en calidade. En 1947 asina un guión teatral, El zapatero de cristal, que con escenografía de Pucho Boedo foi estreado no Teatro ‘García Barbón’ de Vigo. Nestes anos colabora co seu irmá Xosé María –ao que sempre se sentiu estreitamente ligado– no Libro del por qué (1946) e noutra peza teatral Los pazos altivos estreada en Xixón en 1947.

Nese mesmo ano publica xunto co seu irmá Xosé María na colección Benito Soto o libro Poemas de ti e de min. Cómpre salientar que esta colección que dirixen Sabino Torres e Celso Emilio Ferreiro, é a primeira colección de poesía publicada en Galicia logo de 1936, e o libro dos Álvarez Blázquez é a primeira obra en galego nesta colección. Poemas de ti e de min en realidade son dous libros nun mesmo volume, cada un coa súa cuberta. Os poemas de Emilio son dezasete.

No ano 1957 en recoñecemento ao seu labor literario a Real Academia Galega nomeouno como académico correspondente.

Foi colaborador asiduo en Faro de Vigo con traballiños de carácter literario. Tamén noutros medios escritos (Galicia emigrante, Nordés. Alba, Logos, Numen, Grial…) en numerosas oportunidades empregando o pseudónimo de Ronsel. Moitos destes traballos sobre todo en Galicia emigrante estarán dedicados á Tui e ao Baixo Miño (abordando temas como a lamprea, o meixón, contos, etc.). Testemuña deste amplo abano de escritos arredor de temas tudenses é o artigo Canción del Miño publicado no libro das festas de San Telmo de 1972 do que tomamos estes párrafos:

De los trechos, es decir de la vida del Miño, yo escojo el de su muerte que comienza en Tuy, al pie de la Alameda, que fue de domincos, huerto de paz hasta que llegó la muerte de madrugada. Había allí, en mi niñez, árboles que también murieron de la mano del hombre y sus copas sumergian en el espejo del río la invertida imagen de los nidos, como vasos de vida y esperanza. También las estrellas se copiaban, y se copiaba, aunque pareza milagro, la delicada cinta que los mirlos anudaban al tallo de la tarde, cuando la tarde no era más que una inmensa camelia apoyada en el borde de los montes.

Al pie de Tuy, al pie de Valença de Minho, el río entra en agonía y por eso le nace aquella curva majestuosa, aquella doblada gracia de sus rberas, como si quisiera volverse atrás y echar una mirada alas vegas feraces, donde, cuando no es la sazón del pan, crecen, como corazones, amapolas portuguesas. Allé le dce adiós a la larga caminata de los días, con un nostálgico recuerdo, para aquella lejana linfa que llaman Fonmiñá, delgado hilo de donde le viene la vida impetuosa”.

Emilio Álvarez Blázquez acada moita sona como orador, pronunciando numerosas conferencias, charlas, homenaxes etc tanto en Galicia como tamén en Uruguai onde foi convidado polo Centro Galego. Por aqueles anos, 1964, gaña o Premio de Poesía Galega de Buenos Aires cun poemarío que nunca chegou saír do prelo.

Haberá que agardar ata o ano da súa morte para a edición do seu segundo libro: O tempo desancorado (Poemas para María Blázquez), un libro de poemas centrado na memoria da súa nai dende a nostalxia da infancia feliz aos tempos tristes dos choros sen desbotar outras temáticas pero na mesma liña que no seu primeiro libro: o amor, a natureza, a pregaria…

Xesús Alonso Montero, no limiar do libro coa “Poesía galega completa e textos en prosa” de Emilio Álvarez Blázquez (Xerais, 2005) o define como “xílgaro de corazón tenro e verso delicado, naceu cos merlos da primavera, eses merlos que nunca desapareceron do seu espírito nin sequera nos momentos en que a crueldade de certos homes se ensañou con el e cos seus”.

Para rematar estas liñas de recoñecemento a Emilio Álvarez Blázquez reproduzo dous poemas, un dedicado a Tui do seu libro “Poemas de ti e de min” e unha panxoliña, de aires populares miñotos, coa que aproveito para desexar bo Nadal e feliz aninovo a todos os lectores.

TERRA DE TUI

O Monte de San Xulián,
coa Cruz, coa ermida, coa fonte,
co Ceo case na man.

Verdes panascos de Frinxo,
onde se deitou o sol
a ver pasar o camiño.

Terra baixa de Baldráns,
O río, ao pasar, levouse
A primavera pra o mar.

San Mamede de Guillarei
Que ten a paisaxe rota,
Ai, miña nai, polo tren.

San Miguel de Pexegueiro,
Tan, lonxe, que se me esquece
Que estiven alí de neno.

Festa no Monte, ai, lalá,
A man dereita da alma
Ao subir como ao baixar…


VILANCICO DA FRONTEIRA

Se o Neno nacera en Tui,
viría de Portugal
moita xente a ver a Luz.

E catro días arreo
abririase a fronteira
de cantares e ailelelos.

E virían os soldados
da Garda Republicana
co coronel dacabalo.

E mulleres de Valença
de Ganfei e de Barcelos
todas vestidas de festa.

E mariñeiros do Miño
con peixes de prata nova
e salmóns nun capachiño.

E na porta do Portal
o Arcebispo de Lisboa
daría a bicar a man…

(Nadal, 1977)

Zona Franca realizará o Plan Estratéxico Económico para o Concello de Baiona

0

Cooperar na realización dun plan estratéxico que marque as liñas mestras das accións que se deben levar a cabo para o desenvolvemento de Baiona durante o próximos cinco anos foi o núcleo da reunión mantida entre o alcalde de Baiona, Carlos Gómez e o delegado, David Regades.

Dentro do marco xeral de estudo e planificación que o Concello quere poñer en marcha, Regades comprometeuse a que a Zona Franca encárguese especificamente da área que concierne a como potenciar o desenvolvemento económico do municipio para facilitar o nacemento de novos proxectos empresariais, a súa instalación en contornas adecuadas e sustentables, do acceso ao capital dos devanditos proxectos, da mellora da competitividade dos negocios existentes e do desenvolvemento da capacidade exportadora do tecido empresarial baionés. Todo iso desde a idea do beneficio social, buscando o maior grao posible de consenso para que nese ámbito territorial déanse as condicións para esta acción transformadora.

Regades explicou que para levar a cabo este traballo de estratexia económica o Consorcio conta cun equipo de profesionais que se encargan de xestionar cada unha das áreas de promoción que poden, pola súa experiencia, dirixir a parte de dinamización económica do estudo con calidade e eficiencia. Zona Franca é unha institución recoñecida polo seu éxito na xestión de plataformas de comercio internacional, na promoción de chan e infraestruturas para a localización industrial, en programas destinados a facilitar o nacemento de novas empresas e en proporcionar información esencial sobre o tecido económico. A razón da colaboración de Zona Franca débese a que, en palabras de Regades “o único destinatario do noso traballo é a cidadanía á que os servizos públicos deben proporcionar, con perspectiva, as mellores cotas de benestar e desenvolvemento sustentable”

O luns arrancan as actividades infantís do Programa de Nadal da Guarda

0

O vindeiro luns día 23 de decembro arrancan na Guarda as actividades infantís incluídas na Programación de Nadal 2019/2020 actividades que debido ás malas previsións meteorolóxicas para a fin de semana, cambian de emprazamento de desenvolveránse nos baixos da Casa dos Alonso.

Unha das primeiras actividades programadas é a Ludoteca de Nadal, un espazo concibido para que os máis pequenos teñan actividades de lecer con xogos mentres os pais e nais realizan as súas compras de Nadal no casco urbano da vila. Estas actividades están dirixidas a nenos e nenas de entre 4 e 12 anos de idade cunha duración aproximada de entre unha hora e hora e media.

Non é preciso realizar unha inscrición previa, posto que haberá unha folla de rexistro ao comezo, onde as familias poderán inscribir aos seus fillos e fillas e encher as autorizacións correspondentes, onde se lles informará tamén a hora de recollida dos nenos e nenas.

A Ludoteca realizarase na Casa dos Alonso e estará organizada por espazos de diferentes actividades con manualidades plásticas, puzzles e xogos de mesa, xogos simbólicos, biblioteca e pintacaras. Contarase con dúas monitoras profesionais que estarán a cargo dos menores para velar polo seu benestar e ter un ocio educativo e controlado.

Horario da Ludoteca Luns 23: de 16:30h a 19:30h
Martes 24: de 10:00h a 13:00h
Luns 30: de 16:30h a 19:30h
Luns 30: de 16:30h a 19:30h

Xogos e obradoiros infantís

O Xoves 26 de decembro a Praza do Monterreal acolle unha tarde de xogo de mesa con Brazolinda, unha actividade infantil que terá lugar a partires das 16:30 h e na que os máis pequenos da casa poderán gozar e pasar un excelente momento cos orixinais e divertidos xogos de mesa que estarán á súa disposición. Estes xogos están pensados para potenciar diferentes capacidades nos nenos e nenas, como a de observación, razoamento ou comunicación; e todo a través da resolución de adiviñas, o debuxo, as matemáticas… En caso de choiva, a actividade pasarase á Casa dos Alonso.

O xoves día 2 de xaneiro terá lugar na Praza do Monterreal en horario de 16:30 h a 19:30 h un Obradoiro de Nadal para nenos e nenas coa participación dos pais e nais e que consistirá en dúas actividades paralelas, por unha banda os nenos e nenas poderán realizar un adorno para o arbolito de nadal, e por outra banda poderán realizar un marcapáxinas de nadal para libros. Disporán de todo o material preciso para estas tarefas e non é necesaria inscrición previa. Tamén se contará con pintacaras nesta xornada. Ao igual que nos casos anteriores, a Casa dos Alonso será o lugar de desenvolvemento alternativo en caso de mal tempo.

Espectáculos Infantís

O venres 27 de decembro ás 17:30 h o Centro Cultural acolle o espectáculo de clown infantil «Cartoons», unha actividade na cal Josito e Víctor interpretan a dous personaxes no seu modo paródico e eficaz de comportarse, viven rodeados de cartóns, nun mundo de carsón, esa materia valiosísima que, inexplicablemente, nos tiramos ao lixo diariamente.

Os dous artistas non deixarán pasar a oportunidade de mostrar os seus talentos para o cantar e tocar instrumentos, e mostrar as súas habelencias na área da maxia.

O venres día 3 de Xaneiro ás 17:30h a Praza do Reló –no Centro Cultural en caso de choiva– será o escenario de «Nadal con Paio e Aurelio», un espectáculo especial para este Nadal con voces en directo a cargo do grupo musical Oviravai e no que 4 personaxes farán as delicias dos máis pequenos da casa.

A Policía Local do Porriño esclarece o caso dun atropelo con fuxida

No transcurso do día de onte, a Policía Local entregou no xulgado de garda as dilixencias coa investigación levada a cabo para esclarecer o suceso do conductor que se deu á fuga despois de atropelar e ferir gravemente a un mozo na noite do pasado xoves 12 na rúa Ramiranes, de Porriño.

Segundo sinalou a Policía Local, hai dúas persoas investigadas por un presunto delito contra a seguridade vial. Tratase do conductor do turismo que provocou o atropelo e a nai deste mozo de 33 anos, ambos os dous vecinos do Porriño. Antonte á noite ambos acudiron a sede da Policía Local, acompañados dun avogado, para ter coñecemento de que estaban en condición de investigados por este feito.

Horas antes, onte ó redor das 15 horas, a Policía Local do Porriño, despois dunha árdua investigación, consegiu localizar o vehículo implicado no suceso. Trátase de un Audi A3, gris prata. Presenta un forte impacto tanto no parabrisas coma outras sinais do accidente no frontal dereito e faltaballe unha peza da carcasa do foco dianteiro dese lado. Precisamente foi esa peza de plástico, localizada polos axentes que acudiron nun primeiro intre a atender o suceso, a que permitiu encamiñar a investigación da Policía Local.

Tan só contaban coa testemuña dun peón que declarou que o coche implicado era gris pero non foi quen de dar descripción de marca e modelo. Grazas a peza atopoada polos axentes da Policia Local no lugar dos feitos puido establecerse marca, modelo e posible ano de fabricación. A partires de ahí a Policia Local tivo que rastrear entre un milleiro de vehículos ata que onte localizou o turismo implicado no suceso.

Precisamente Lourdes Moure, concelleira de Seguridade ponderou “o excelente traballo de investigación realizado pola Policía Local de O Porriño que estaba a buscar unha agulla nun pallar, despois de establecer diversas liñas de investigación que incluiron talleres de reparación, desguaces e visionado de cámaras de seguridade perto do lugar dos feitos”.

Asimesmo a concelleira subliñou “a sensibilidade amosada pola Policía Local e polo seu Inspector Xefe que mantivo informada da evolución da investigación á familia da víctima do atropelo para tranquilizarlles”.

O PP de Ponteareas afirma non ter recibido o documento dos Orzamentos 2020

O PP de Ponteareas vén de denunciar o que, ao seu entender, é unha “falta de respecto” da Alcaldía cara aos grupos da oposición aos que “continuamente obstaculiza o seu traballo”. Belén Villar asegura que, sobre a intención do alcalde de aprobar os orzamentos de 2020 o próximo 26 de decembro non teñen máis información “que o publicado estes días polos medios de comunicación”.

Villa, que asegura descoñecer o documento, considera “moi grave que non se nos informe”. A portavoz popular, que explicou que o PP xa presentou unha serie de solicitudes para que sexan tidas en conta no documento dos Orzamentos, non descarta “acudir aos tribunais se o alcalde non nos facilita e cumpre co prazo que marca a lei”.

Por outra banda o PP considera “lóxico” o enfado dos sindicatos xa que “levan escoitando falsas promesas en relación ás súas melloras salariais” a pesar de que a situación económica e moito mellor.

Villar é crítica a creación de novas prazas “a libre antollo do Goberno” cando ainda ten sen cubrir as probadas no pleno.

O PP considera facer un Pleno o 26 de decembro, é un xeito de evitar “que poidamos estudar os expedientes e de que os veciños poidan coñecer o documento en profundidade” nunha actitude que consideran “pouco democrática”.