15.4 C
Pontevedra
Venres, 3 de Maio de 2024
Máis
    HomeVal MiñorNigránO Concello de Nigrán intenta salvar ao castiñeiro de San Pedro do...

    O Concello de Nigrán intenta salvar ao castiñeiro de San Pedro do “chancro”

    O Concello de Nigrán traballa a contrarreloxo para salvar do ‘chancro’ ao castiñeiro centenario de San Pedro despois de que a Brigada Forestal Municipal detectase a súa presencia. Así, tras solicitar o Concello hai dous anos sen éxito que este espectacular exemplar fose incluído no catálogo de ‘Árbores Senlleiras de Galicia’ da Xunta pola súa singularidade, agora, ante esta situación, o Concello pedíu oficialmente que o Departamento de Sanidade Vexetal inicie o tratamento fitosanitario que o podería salvar e, por outra banda, que a Estación Fitopatolóxica do Areeiro estudie polo míudo a súa saúde. A maiores, esta mesma semana a Brigada Forestal Municipal retirou as polas mortas e podou os chupóns para que non lle resten vigorosidade.

    “Ao parecer o chancro é unha enfermidade moi común nestas árbores e, sen tratamento axeitado, conduce á morte, polo que, aínda que nin sequera é competencia do Concello porque está en terreo da Igrexa, nos puxemos mans á obra inmediatamente para salvalo”, explica o alcalde, Juan González, quen tratou no 2021 de que, xunto ao ‘árbore botella’ situado a 400 metros (ao carón da fábrica de champán)se catalogase como árbore ‘senlleiras’ de Galicia para outorgarlle a máxima protección (en Nigrán ningún exemplar ten esta distinción). O certo é que o chancro é unha das peores enfermidades que poden aparecer en árbores e plantas e está provocada por unha bacteria que penetra na planta a través dunha ferida das ramas, talos ou follas, unha vez dentro, crea vultos que impiden que o zume circule ben, facendo que poida chegar a morrer.

    Este castiñeiro ten un diámetro de 158 cm (28 cm por riba do perímetro normal) e 35 metros de altura baixo un aspecto corpulento e porte erecto. O enxeñeiro forestal municipal certificou no 2020 que, “sendo moi precavido’, supera os 110 anos, xa que nas fotografías do voo américano de 1956-1957 xa se aprecia cunha copa moi similar, polo que como mínimo naquel intre tería 50 anos. Sendo unha árbore autóctona e icónica en Galicia, é unha sorte que sobreviva un exemplar coas súas características ten preto do litoral, xa que pola propia urbanización da franxa costeria, a maioría destes exemplares redúcense ao interior da comunidade. Este exemplar é boa proba da importancia dos castiñeiros en Galicia como sustento e fonte de madeira ao longo do tempo: as fortes podas que sufríu (aínda apreciables) indican que a súa extración non só foi con obxectivos de formación, se non tamén para adquisición de madeira de gran calidade. A maiores, o certo é que este castiñeiro forma parte esencial do conxunto da igrexa de San Pedro e tamén da súa historia, tanto é así que os veciños aínda recordan cando apoiado sobre as súas polas se colocaba o palco da música para as festas parroquiais.

    “Forma parte do patrimonio natural de Nigrán e ten un valor científico, cultural, etnográfico e histórico indubidable, polo que hai que protexelo a nivel biolóxico e antropolóxico”, engade o rexedor.

    LIBROS

    A pegada de «Ronsel»

    A editorial Galaxia vén de recuperar a súa vella colección «Ronsel», concibida nos anos 80 para darlle cabida «a novas voces e a novas temáticas das nosas letras», en palabras da propia editorial. Daquela, foi o espazo no que se deron a coñecer algúns autores que, andado o tempo, acadarían sona no noso sistema literario, como foi o caso de Darío Xohán Cabana ou Miguel Anxo Murado. Nesta nova andaina e, polo de agora, estréase con dúas publicacións, pero anuncian novas sorpresas ao longo de todo este ano.

    Dores Tembrás, «Enxertos»

    A nostalxia é unha materia prima habitual á hora de escribir poesía, mais non fai falla chegar a tanto. Se, a cotío, esa nostalxia leva implícita certa dose de tristura morriñenta para lembrar tempos pretéritos, non sempre ten que ser así, como demostra Dores Tembrás no seu último poemario, «Enxertos». Dores mergúllase na súa propia memoria, na súa infancia na aldea e na mocidade urbanita, para poñer en práctica unha modalidade de nostalxia leda e luminosa, alonxada de tristuras e saudades

    Queridos Reis Magos…

    Nas cartas aos Reis Magos de Oriente nunca debe faltar unha boa dose de literatura, sexa cal sexa a idade do receptor. Neste andel, como facemos sempre, queremos aportar algunhas recomendacións dirixidas aos máis pequenos da casa.