14.1 C
Pontevedra
Venres, 26 de Abril de 2024
Máis
    HomeComarcasRedondelaA Federación de ANPAS denuncia o perigo da saúde do alumnado de...

    A Federación de ANPAS denuncia o perigo da saúde do alumnado de Redondela

    É ben coñecido pola Consellería de Educación o estado de descomposición e erosión que presenta o amianto visible dentro das instalacións do IES Pedro Floriani e o CEIP de Cedeira.

    Tamén o EEI de Cesantes que ten unha cuberta de amianto. Aínda que xa son anos advertindoo, no último consello escolar Municipal do 29 de marzo deste 2022, estando presente como representante da Consellería de Educación a inspectora Raquel Gómez Fuentes, o alumnado denunciou a presenza de po de amianto no Floriani.

    Pola banda da federación de ANPAS, puideron comprobar que tanto o IES Pedro Floriani, como o CEIP de Cedeira, como a EEI de Cesantes están cheos de amianto, tamén coñecido como asbesto ou uralita.

    No caso do IES Floriani e o CEIP de Cedeira puidose comprobar que está en moi mal estado, pois dende que se construíron a principios da década dos 80, o amianto xa ten superado a súa vida útil polo que é friable, é dicir que está descompoñéndose. As consecuencias de que un alumno teña a mala sorte de respirar unhas poucas de estas fibras microscópicas poden ser perxudiciais.

    Na EEI de Cesantes só se puido ver a cuberta dende lonxe, sen acceder a ela. Aínda así, tamén está alí dende a década dos 80, superando a súa vida útil polo que é imperativo á súa retirada.

    Ninguén dubida da toxicidade do amianto, xa en 1977 a OMS declarouno canceríxeno de clase 1, a máis perigosa. A exposición ao amianto desemboca nunha mortalidade silenciosa, xa que a enfermidade se sufre 30 ou 40 anos despois de telo respirado. Como afirma a OMS, dá igual o tempo no que a persoa estea en contacto coa sustancia; un minuto bastaría para que unha das partículas penetre no interior do organismo e comece a xestar durante décadas un mesotelioma, un cancro asociado exclusivamente ao amianto cunha mortalidade do 100%. Non existe ningún tratamento, e o tempo promedio de vida desde que se diagnostica é duns 15 meses. Ademais, as partículas de amianto son responsables de entre o 15% e o 20% dos cancros de pulmón que se detectan en España, o que pon en evidencia a gravidade do problema.

    Pese ao perigo para o alumnado de sufrir unha morte silenciosa dentro de 30 ou 40 anos por ter respirado unha mínima dose, nin o Xefe Territorial en Pontevedra da Consellería de Educación, César A. Pérez Ares, nin tampouco a Subdirectora Xeral de Construcións e Mantemento da Consellería de Educación, María Jesús López López, nin tampouco o Secretario Xeral Técnico, Manuel Vila López, nin finalmente o Conselleiro de Educación, Román Rodríguez González, teñen tomado, que saibamos, decisións para eliminar definitivamente este gravísimo perigo para a saúde do alumnado. Para nós isto constitúe unha gran irresponsabilidade e desprezo á saúde pola súa parte. Non é a primeira vez, no 2017, en Sada, as familias negáronse á que os seus fillos e fillas acudiran ao CEIP Ramón de la Sagra cando a Consellería de Educación procedeu a retirar o amianto en período lectivo, mentres acudían a clase. Esta temeridade repetiuse recentemente nalgún centro educativo da provincia de Pontevedra.

    Ao contrario que a Consellería de Educación, os equipos directivos do IES Pedro Floriani, CEIP de Cedeira e EEI de Cesantes están a traballar, e fan todo o que poden, para erradicar o amianto pero non teñen os medios necesarios. Non está nas súas mans resolvelo completamente.

    LIBROS

    A pegada de «Ronsel»

    A editorial Galaxia vén de recuperar a súa vella colección «Ronsel», concibida nos anos 80 para darlle cabida «a novas voces e a novas temáticas das nosas letras», en palabras da propia editorial. Daquela, foi o espazo no que se deron a coñecer algúns autores que, andado o tempo, acadarían sona no noso sistema literario, como foi o caso de Darío Xohán Cabana ou Miguel Anxo Murado. Nesta nova andaina e, polo de agora, estréase con dúas publicacións, pero anuncian novas sorpresas ao longo de todo este ano.

    Dores Tembrás, «Enxertos»

    A nostalxia é unha materia prima habitual á hora de escribir poesía, mais non fai falla chegar a tanto. Se, a cotío, esa nostalxia leva implícita certa dose de tristura morriñenta para lembrar tempos pretéritos, non sempre ten que ser así, como demostra Dores Tembrás no seu último poemario, «Enxertos». Dores mergúllase na súa propia memoria, na súa infancia na aldea e na mocidade urbanita, para poñer en práctica unha modalidade de nostalxia leda e luminosa, alonxada de tristuras e saudades

    Queridos Reis Magos…

    Nas cartas aos Reis Magos de Oriente nunca debe faltar unha boa dose de literatura, sexa cal sexa a idade do receptor. Neste andel, como facemos sempre, queremos aportar algunhas recomendacións dirixidas aos máis pequenos da casa.