Chegadas estas datas, é tradición que nesta sección dediquemoslle unhas liñas á literatura infantil e xuvenil. Por iso traemos a esta páxina tres obras doutros tantos autores e autoras que poden servir para inspirar aos Reis Magos no seu traballo. Gonzalo Navaza, Ledicia Costas e Xosé Neira Cruz, achegan propostas poéticas e narrativas para os máis pequenos da casa.
Son moitas as novelas que xiran en torno á memoria como forza motriz do relato, pero poucos casos teño encontrado en que o fagan con tan desbordante despregue de imaxinación como o fai Rexina Vega na súa nova obra, 'O estado intermedio', ou que manexen coa soltura dunha mestra no oficio a realidade e a fantasía. E menos aínda que sexan capaces de mesturar o arrepío coa gargallada dun xeito tan demoledor coma neste caso.
La vida en el hospital es una lenta e implacable rutina. Cada unidad tiene sus horarios y pautas que, más o menos rígidas, dan continuidad a la actividad. Un constante ir y venir de profesionales forman parte de ella, como una orquesta que cada día interpreta un concierto sin partitura, casi de memoria. Las sesiones clínicas, las intervenciones programadas, la hora de la medicación, la limpieza y el aseo, el reparto de las dietas...
En 1537 o humanista, gramático e viaxeiro flamenco Nicolás Clenardo (1493-1542), preceptor dos infantes portugueses, con gran influencia intelectual no Portugal do XVI, achégase ata Santiago. Mediante diversas cartas narra a súa viaxe dende Evora a Braga e dende alí a súa peregrinación ata Compostela; na ida realizou o camiño por Ponte de Lima e Tui, namentres que ao regreso tras cruzar o rio Miño na barca de Tui, regresou a Ponte de Lima pero dende alí visitou Viana do Castelo para retornar ao interior por Barcelos.
Cada vez me pregunto más, si realmente somos dueños de algo. Si uno se pone a analizar el día a día no acaba de quedar claro. Sin lugar a dudas, vivimos en un mundo capitalista donde lo que se fomenta es el consumo y cuanto más, mejor, de ahí la famosa obsolescencia programada, que nos obliga a estar cambiando cada poco tiempo nuestros aparatos electrónicos.
Ante todo señalar que, con éste comentario, no es mi intención ofender a ningún ciclista ni mucho menos. Tengo buenos amigos que en su tiempo de ocio cogen la bicicleta y, yo mismo, hace muchos años también la utilicé (espero que sea cierto lo que dicen de que nunca se olvida lo de montar en bicicleta, que hace ya tantos años que no subo en una que no lo tengo yo muy claro...), pero es que a veces se miran situaciones en nuestra calles que me hacen pensar.
Cuando mi amiga Marina llegó a casa con más tomates para rellenar las berenjenas, su marido ya se había adelantado y las había rellenado con manzana. El resultado, como podréis comprobar si las hacéis, es realmente estupendo.
Logo de tantos anos asentada entre nós, a artista e escritora arxentina Luz Darriba escolle, por fin, o galego para darlle forma á súa nova novela, «Abril», un relato que, segundo a súa propia confesión, levaba 40 esperando agromar e que se nos antolla de fondo contido autobiográfico, malia que a autora o disfrace de ficción.
El reloj de plata maciza que descansa encima del aparador de caoba maciza, dió las doce de la noche. La luz de la luna se filtra a través de las cortinas, envolviendo la habitación en una suave penumbra, que permite distinguir el movimiento de las siluetas. En ese momento, ella comenzó a bajarse la cremallera del vestido, lentamente, muy lentamente, mientras su cuello y con él, su ondulada melena rubia, se movían al ritmo de Bell bottom blues.
Cuando estoy escribiendo estas letras, en nuestra tierra todavía siguen vigentes las restricciones provocadas por la pandemia del Covid. Las mismas que provocan que ciertas localidades estén confinadas sin que la población pueda salir o entrar de ellas, salvo por causas justificadas, y que los negocios de restauración sigan cerrados al público salvo para servicios de recogida o entrega a domicilio.
Regreso á narrativa de Ignacio Vidal Portabales cun relato peculiar, que chega a nós baixo o paraugas do premio Manuel Lueiro Rey de novela curta. E digo que é peculiar pola maneira que o autor ten de conxugar unha historia que ben podería pasar por realista, con abundantes doses de delirio e unha profunda reflexión sobre os sentimentos individuais. O resultado final é divertido e ameno, pero non lixeiro.
Utilizamos cookies para mejorar su experiencia y nuestros servicios, analizando la navegación en nuestro sitio web. Si continua navegando, consideramos que acepta su uso. Puede obtener más información pulsando aquí:.Saber MásAceptar
Cookies
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.