Tag: a porta das trabancas
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (X): Bartolomé de Villalba y Estaña
Á segunda metade do século XVI corresponde outro relato, entre a viaxe e a peregrinación, da autoría de Bartholomé de Villalba y Estaña, un escritor español de Jérica (Valencia) coñecido por publicar un libro de viaxes, en 1577, titulado: El Pelegrino curioso y Grandezas de España. O libro estivo descoñecido ata a súa edición en 1885 por Pascual de Gayangos.
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (IX): Nicolás Clenardo e Sexismundo Cavalli, novos peregrinos no século XVI
En 1537 o humanista, gramático e viaxeiro flamenco Nicolás Clenardo (1493-1542), preceptor dos infantes portugueses, con gran influencia intelectual no Portugal do XVI, achégase ata Santiago. Mediante diversas cartas narra a súa viaxe dende Evora a Braga e dende alí a súa peregrinación ata Compostela; na ida realizou o camiño por Ponte de Lima e Tui, namentres que ao regreso tras cruzar o rio Miño na barca de Tui, regresou a Ponte de Lima pero dende alí visitou Viana do Castelo para retornar ao interior por Barcelos.
O Relato de Frei Claude de Bronseval de 1533 (VIII)
No percorrido que vimos realizando pola literatura odepórica relacionada co paso de peregrinos e viaxeiros polo territorio tudense achegámonos hoxe ao ano 1533 en que conservamos o relato de Frei Claude de Bronseval. Era secretario do abade do mosteiro de Clairvaux, Edme de Salieu.
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (VII): O rei de Portugal, Manoel I, en 1502
Continuado este relato cronolóxico nos achegamos agora a outra das máis afamadas peregrinacións polo Camiño Portugués como foi a realizada no ano 1502 polo rei de Portugal, Manoel I, o Venturoso. Foi a última vez en que un monarca tiña visitado Tui ata que o pasado 2 de setembro...
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (VI): Nicolaus von Popplau e Hyeronimus Münzer
Nos relatos que vimos recollendo nesta serie sobre a literatura odepórica que conservamos dos peregrinos que pasaron polo cidade de Tui no seu camiñar cara Santiago de Compostela, n ano 1484 achegase outro nobre que nos deixa o seu relato. O polaco Nicolaus von Popplau ou Poielovo ou mesmo Popielovo, de Silesia, pertence a unha nobre familia polaca xermanizada; á morte do seu pai comezou unha longa viaxe o 2 de febreiro de 1483 coa intención de percorrer Europa de torneo en torneo.
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (IV)
Na anterior entrega desta serie apuntabamos a estreita relación que se establece entre a monarquía lusitana, dende os seus inicios, coa devoción xacobea. Citabamos a Alexandre dos Santos Ratos que comentaba como antes de iniciar a reconquista de Coimbra, no ano 1064, o rei Fernando I de León,...
Peregrinos xabobeos na cidade de Tui (III)
Recibe o nome de literatura odepórica a que recolle as crónicas de viaxe, as lembranzas de feitos e de experiencias persoais xunto con datos xeográficos, históricos ou paisaxísticos relacionados con esta viaxe. Esta fonte documental ou cronística é un dos xéneros literarios máis significativo da peregrinación xacobea. Son abondosos os exemplos deste tipo de publicacións que recollen o relatos de viaxes e peregrinacións que percorren o Camiño Portugués e que de seguido recollemos sen afán de exhaustividade.
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (II)
A presenza de peregrinos xacobeos no territorio tudense está documentada, ao longo dos séculos, en numerosos exemplos da chamada literatura odepórica. Con esta denominación, baseada nun término grego, referímonos á literatura que trata dos acontecementos, vivencias e noticias de todo tipo vividas durante unha viaxe.
Peregrinos xacobeos na cidade de Tui
A inmediata
celebración no ano 2021 dun novo ano xubilar compostelán e a súa
secuela dun novo Xacobeo así como o crecente número de peregrinos
que, dia a día, percorren o Camiño Portugués a Santiago de
Compostela, nos concede unha idónea oportunidade para, ao longo de
varias entregas, dedicar os artigo desta sección de...
No centenario de Emilio Álvarez Blázquez
O pasado 16 de abril cumpríronse cen anos do nacemento en Tui do poeta, escritor e animador cultural Emilio Álvarez Blázquez; ao rematar o ano deste aniversario non podemos deixar de lembrar a este persoeiro que ten deixado un amplo legado cultural, ligado tamén en boa medida a estas terras do Baixo Miño.
O sistema amurallado tudense (e III)
Logo da época abondosa en episodios bélicos que foi a Idade Media na cidade tudense, coa chegada dos Reis Católicos ábrese unha época de estabilidade na vida de Tui que posibilita o seu desenvolvemento urbano. A monarquía dos Austrias impulsará un traballo de mellora dos sistemas defensivos do reino, encargando inspeccións aos enxeñeiros militares, realizando planos do estado da muralla e o deseño de novos elementos defensivos que solucionen a práctica indefensión da cidade.
O sistema amurallado tudense II: a falsa braga ou barbacana do século XV-XVI
Na anterior entrega desta sección falabamos da muralla tudense en época medieval e como esta sistema fortificado aínda está presente na configuración urbana de Tui e podemos ollalo en diversos lugares da nosa cidade.
A Porta das Trabancas no sistema amurallado tudense
Abrimos hoxe esta sección acollidos á xenerosidade da Comarcas na rede para ofrecer periodicamente a todos os lectores deste diario dixital algunha noticia, novidade, historia ou curiosidade da cidade de Tui e da súa contorna.
COLABORACIÓNS
¡¿Libertad?!
Hace unas semanas decía Spain is different y hoy me vuelvo a reafirmar en lo dicho. El estado de alarma se acabó en España ante la inoperancia de nuestros políticos; todos ellos, del primero al último, me da igual el color. Nadie ha sido capaz de plantear una alternativa al mismo después de año y pico de pandemia.
Bea Sanfa, unha visión moi persoal de plans, receitas, viaxes e moito máis
A día de hoxe podemos dicir que contamos no noso xornal cunha nova colaboración moi interesante e auténtica a cargo da soberina Bea Sanfa. Para nós é unha ledicia poder contar con esta sección que de seguro vos axudará nestes tempos que estamos a vivir.
Nee Barros Fernández, «Identidade»
«Identidade» é unha peza teatral que chega a nós como o primeiro traballo de Nee Barros, e nos presenta a un autor ao que haberá que prestar atención na súa andaina polas nosas letras. Poderiamos falar, de primeiras, de que é un texto preñado de sinceridade e rotundidade, pois o título é bastante contundente e, por se houbese algúnha dúbida, leva un subtítulo aínda máis aclaratorio: «A normalidade do non-común». E tal é o alicerce sobre o que se constrúe a súa historia: a revelación da normalidade na construción dunha identidade.
Colaboradores
