Alcaldes e alcaldesas dos 26 municipios portugueses e galegos que compoñen a Agrupación Europea de Cooperación Territorial (AECT) Río Miño esixiron aos Gobernos de Portugal e España o “debido e merecido respecto” polos miles de traballadoras e traballadores transfronteirizos e centenares de transportes de mercadorías que, diariamente, atravesan os oito pasos fronteirizos existentes entre o Alto Miño e Galicia e que están a ser “castigados” co peche de fronteiras e a concentración nun único punto autorizado, a Ponte Internacional de Valença.
Durante unha acción simbólica reivindicativa decorrida, esta na mañá de onte, na Ponte Eiffel de Valença-Tui, a medida imposta por ambos os gobernos foi clasificada de “castigo inapropriado” para as traballadoras e os traballadores transfronteirizos, un “erro colosal” e unha posición “escandalosa”, sendo reclamada a abertura urxente de todos os puntos de paso entre o Alto Miño e Galicia co debido control e permiso de circulación para estas excepcións.
“Non estamos a pedir que pasen máis persoas, mais antes que pasen as mesmas polos locais habituais”, sinala o director do AECT Río Miño e alcalde de Vila Nova de Cerveira, Fernando Nogueira, subliñando que “ten de haber respecto pola saúde pública, mais tamén polas traballadoras e traballadores transfronteirizos”.
“Os gobernos están a obrigar as persoas a facer centenares de quilómetros de máis, con prexuízo para a saúde física e psicolóxica. Temos coñecemento de decenas de profesionais de saúde de ambos os lados que están na liña da fronte ao combate á Covid-19 e que agora se veñen obrigados a levantárense máis cedo e a pasar horas en caravanas”, explicou o tamén presidente da Câmara Municipal de Vila Nova de Cerveira. “O Goberno portugués alega a falta de recursos humanos para decretar o peche dos puntos de fronteira, e entón pasa a carga dos custos, que é un deber do Estado, para as traballadoras e os traballadores transfronteirizos”, engade.
O edil cerveirense considerou aínda que este peche de puntos de paso e a concentración nun só local está a ter o efecto inverso ao que o Goberno esperaba. “A xustificación para esta medida é a de prevención de contaxios, mais a verdade é que se está a potenciar contactos, aglomeracións na fronteira e, consecuentemente, posíbeis contaxios”, alertou Fernando Nogueira, que aínda baralla a hipótese de se “intentar unha acción contra o estado portugués por atentado á saúde publica, no límite, e se existiren condicións legais para o facer. É un asunto que ten que ser xuridicamente estudado”.
O vicedirector do AECT Río Miño e deputado de Mobilidade, Uxío Benítez, falou en “auténtico escándalo” protagonizado por ambos os gobernos, “cometendo o mesmo erro practicado en marzo e abril, mesmo tras a realización de tres protestas e de varias reunións para dar a coñecer a realidade dinámica desta fronteira”.
Benítez reiterou que “a decisión dos Estados de non colocar patrullas policiais para economizar gasto, trasladándoos para as traballadoras e os traballadores, é un escándalo”. “Ten de haber controis sanitarios, evidentemente, pero se se permite a pasaxe ás traballadoras e aos traballadores ten que ser por todos os espazos transfronteiros existentes”.
A intención inicial desta acción conxunta era realizar un encontro entre alcaldes e alcaldesas de ámbolos dous lados da fronteira no medio da Ponte Eiffel de Valença-Tui, que se encontra pechada á circulación, respectando os límites territoriais de cada país, iniciativa que non foi autorizada polas autoridades portuguesas.
“Sentimo-nos injustiçadas”
Esta acción simbólica reivindicativa contou coas testemuñas de Carolina Lemos Costa e Daniela Costa, de Vila Nova de Cerveira, enfermeiras nunha residencia de maiores da Guarda onde traballan máis portugueses. O traxecto diario normal era a pasaxe pola Ponte Internacional da Amizade, entre Cerveira-Tomiño, sendo agora obrigadas a desprazarse a Valença e volver para atrás.
“Este peche aumenta moito os quilómetros feitos diariamente, pérdese moito tempo. Acaba por ser un estres –relata Carolina Lemos Costa–. Teño que saír moi cedo de casa cando estou na quenda da mañá, ou entón despois dunha quenda da noite, sen descansar, teño que esperar 25 minutos para pasar. É difícil. Sentimo-nos injustiçadas”, asegurou.
Daniela Costa tamén defendeu a apertura de “máis puntos de paso para facilitar a vida a quen está a traballar”. “Na verdade, nós nunca paramos. Agora a viaxe é máis longa, teñen sido días de moito cansancio e xa vimos dun desgaste físico de varios meses de traballo. Por exemplo, cando facemos as quendas da mañá temos de nos levantar con moito antes para chegar ao traballo a tempo e horas”, argumentou.
