15.2 C
Pontevedra
Mércores, 29 de Novembro de 2023
Máis
    HomeO CondadoPonteareasPonteareas tínguese de diversidade, respecto e dignidade

    Ponteareas tínguese de diversidade, respecto e dignidade

    A Casa do Concello de Ponteareas tínguese, nestas noites, coas cores do Arco da Vella. Bérrase, a través de luces, a favor da igualdade das persoas independentemente da súa orientación sexual. As cores LGTBIQ+, tan diversas como iguais, falan de diversidade e de respecto pero, sobre todo de dignidade.

    Nun mundo que basea a súa fermosura na diversidade é complicado entender porque as persoas son discriminadas, esquecidas e mesmo agredidas por amosar, precisamente, esa diversidade que tando decimos admirar. Atopámonos, en pleno século XXI, nunha perigosa encrucillada, unha especie de involución na que todos os avances en igualdade e diversidade conseguidos nas últimas décadas, asemellan desvanecerse.

    É agora cando a sociedade ten que estar máis alerta. É agora cando todos e todas debemos estar preparados para, nun xesto unánime, facer fronte á intolerancia, ao machismo, á xenofobia e á homofobia que son inimigos declarados da liberdade, da igualdade, da convivencia e, como diciamos ao comezo, da dignidade das persoas.

    As cores LGTBIQ+ son máis que cores. Son un grito luminoso e unha chamada de atención. Un berro de liberdade, da liberdade de amar a outra persoa sen ter en conta a súa raza, credo, ideoloxía ou sexo. Un berro a liberdade individual que cada quen ten para decidir o seu camiño.

    LIBROS

    Xosé M. Eyré, «Ou as dúas estaredes mortas»

    Moito temos falado neste mesmo espazo dos cada vez máis difusos lindes entre xéneros literarios; de como novela e relato –tamén a poesía ou o teatro– semellan lidar pola posesión de espazos que tradicionalmente lles eran alleos e que pretenden converter en propios, alimentando así unha fusión que, no fondo, non deixa de ser a procura de novas vías de expresión aínda non transitadas.

    Raquel Castro, «Sobremesas sobre versos»

    Dende fai xa varios anos, Raquel Castro é unha das habituais na literatura infantil galega, pero a maioría dos seus traballos publicados enfocábanse cara ao mundo do teatro para nenos, onde deixou pezas de excelente facturación.

    Domingo Villar, «Síbaris»

    A morte prematura de Domingo Villar foi un duro mazazo para os amantes da literatura galega, iso é algo sobre o que coido que existe consenso a estas alturas.