6.4 C
Pontevedra
Martes, 5 de Decembro de 2023
Máis
    HomeBaixo MiñoO RosalO Rosal invoca o sol para celebrar o seu San Martiño

    O Rosal invoca o sol para celebrar o seu San Martiño

    Neste tempo de castañas e magostos, O Rosal prepárase para celebrar un ano máis unha das tradicións con máis soleira do concello, o San Martiño. Unha romaría que se remonta a principios do século XVIII, data na que se constrúe a capela, e que ano tras ano reúne a centos de veciños e veciñas o primeiro domingo que luce o sol despois do 11 de novembro.

    Unha tradición que a veciñanza non perdoa, nin sequera incluso se teñen que cambiar os magostos polos turróns, os mazapáns ou os polvoróns. E é que algún ano de moi mal tempo a romaría tense celebrado incluso no mes de xaneiro, pasado o Nadal. Nesta ocasión, en caso de que o tempo non acompañase esta fin de semana, os actos trasladaríanse en principio ao vindeiro domingo 19 de novembro.

    A programación comezará o propio día de San Martiño, o sábado 11, cunha misa ás 18.30 horas na igrexa parroquial de Santa Mariña. Xa o domingo, a partir das 10.30 horas, as e os devotos sacarán ao santo en procesión ata a ermida no Campo do Couto, onde ás 12.00 horas se oficiará unha misa solemne con procesión. Unha procesión diferente que leva ao santo dende a igrexa situada na Praza do Calvario ata a capela por espectaculares tramos dos muíños do Folón e do Picón animada por música, tradición e devoción a partes iguais.

    Dende tempos inmemoriables a veciñanza leva ao encontro tellas coas que repoñer o tellado da capela ou produtos de alimentación que, como manda a tradición, se poxan tras a misa. Un costume que se remonta a fai moitos anos e que incluso facía que durante unha época os cazadores no mesmo día da romaría ofreceran as súas capturas a San Martiño.

    LIBROS

    Amador Castro Moure, «Pronto hei de volver»

    A emigración, como non podía ser doutra maneira, é un deses temas aos que a literatura galega volve unha e outra vez. Dende distintas perspectivas e con diferentes enfoques e intencións, forma parte troncal do noso sistema literario dende o momento en que comezou a tomar forma.

    Xosé M. Eyré, «Ou as dúas estaredes mortas»

    Moito temos falado neste mesmo espazo dos cada vez máis difusos lindes entre xéneros literarios; de como novela e relato –tamén a poesía ou o teatro– semellan lidar pola posesión de espazos que tradicionalmente lles eran alleos e que pretenden converter en propios, alimentando así unha fusión que, no fondo, non deixa de ser a procura de novas vías de expresión aínda non transitadas.

    Raquel Castro, «Sobremesas sobre versos»

    Dende fai xa varios anos, Raquel Castro é unha das habituais na literatura infantil galega, pero a maioría dos seus traballos publicados enfocábanse cara ao mundo do teatro para nenos, onde deixou pezas de excelente facturación.