Mércores, 2 Xullo de 2025

Colaboracións

Bambú, la planta milagrosa de Rodrigo Rodriguez. Música para Shakuhachi

En esta ocasión, el maestro de la flauta Shakuhachi, Rodrigo Rodríguez , nos cautiva una vez más con la música del lejano oriente inspirada en los conceptos culturales del Budismo y Shintoísmo; una religión de tiempos prehistóricos, que se basa en el respeto a la naturaleza y en particular a ciertos lugares sagrados.

Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (VI): Nicolaus von Popplau e Hyeronimus Münzer

Nos relatos que vimos recollendo nesta serie sobre a literatura odepórica que conservamos dos peregrinos que pasaron polo cidade de Tui no seu camiñar cara Santiago de Compostela, n ano 1484 achegase outro nobre que nos deixa o seu relato. O polaco Nicolaus von Popplau ou Poielovo ou mesmo Popielovo, de Silesia, pertence a unha nobre familia polaca xermanizada; á morte do seu pai comezou unha longa viaxe o 2 de febreiro de 1483 coa intención de percorrer Europa de torneo en torneo.

Ennio Morricone, la injusticia de Hollywood y un hombre de fe

Hace unos días nos ha dejado el gran Ennio Morrionce, una de las clamorosas injusticias de los Oscar de Hollywood, un hombre conocido principalmente por su faceta de compositor de Bandas sonoras que nos dejó títulos inolvidables y que está considerado como uno de los grandes maestros de la música del cine.

Manuel Esteban, «A vinganza dos homes bos»

Manuel Esteban volve a introducirnos no universo do inspector Carlos Manso, que tan bos resultados lle deu nas súas dúas primeiras novelas; a que iniciou a saga, lembremos, galardoada co Premio Xerais no seu día. Pero se nos anteriores traballos nos presentaba casos independentes, que poden ser lidos de forma separada, nesta ocasión asistimos a unha especie de continuación da saga no punto no que quedou logo da segunda entrega, «O meu nome é Ninguén».

¡Somos unos insensatos!

Hace unos meses, en este país se declaró la mayor pandemia de este siglo. Unha situación que ningún habitante de esos lares recordaba, porque la famosa gripe española, aunque lleve su nombre, no se originó en España sino que por intereses políticos y económicos quedaba mejor echarnos a nosotros la culpa.

Tarta de queso fresca, sin horno, sin gluten… y tremendamente fácil

De momento el verano se está portando muy bien en nuestras comarcas, y con este calor lo que más apetece es algo fresco y rápido de elaborar. Y lo que menos, pasarnos horas con el horno encendido. Fresca y sin horno, así es la tarta de queso que os traigo hoy. Se hace en un momento, pero, eso sí, hay que contar con unas horas para que enfríe.

Celia Díaz Núñez, «Unha estrela para Amina»

O último Premio O Facho de teatro infantil acaba de ver a luz. «Unha estrela para Amina» é unha historia breve escrita por Celia Díaz Núñez que, logo de dar ao prelo dúas novelas para adultos, retorna ás súas orixes no eido da literatura infantil e xuvenil con esta obra. Falamos dunha peza nunha unica escena, en tempo real, e con só dúas personaxes que levan todo o peso da trama: unha nena, Amina, e a súa boneca, Sally.

Empanada de maíz sin gluten y con tres rellenos

Dice Álvaro Cunqueiro en su libro 'A cociña galega': "A rolda de empanadas galegas é inacabable. Non hai festa sen elas…” ¡Y qué razón tiene!

Pablo Prado / Berta Dávila, «O derradeiro libro de Emma Olsen» (Adaptación da novela de Berta Dávila)

É certo que neste blog non acostumamos a incluir referencias de banda deseñada, para iso xa hai outras páxinas, pero coido que a excepción ben paga a pena. Hoxe traemos a esta bitácora a adaptación da novela coa que Berta Dávila acadou o Premio Repsol de Narrativa Breve en 2013, “O derradeiro libro de Emma Olsen”.

Peregrinos xacobeos na cidade de Tui (V), Nicolás Lanckmann e Xacobe Motz e León de Rostmital

Será a partir do século XV cando conservamos xa relatos propios da literatura odepórica que posibilitan un achegamento máis preciso aos itinerarios dos peregrinos do Camiño Portugués e, en numerosas oportunidades, textos sobre a pasaxe ou estadía no territorio tudense.

Domingo sangriento

Apoyado en la barandilla, apartó durante un instante su atención, de la estación de ferrocarril que tenía justo debajo de él y recorrió con la mirada, la vista que le ofrecía la bahía de la ciudad. Resultaba sencillamente magnífica.

Tamara Andrés e Marcos Viso, «Distancias»

Non resulta doado tratar de definir o novo traballo de Tamara Andrés, nesta ocasión en colaboración co ilustrador Marcos Viso. Ela mesma fala dun “artefacto poético” e quizais sexa unha definición bastante acaída a un proxecto no que a imaxe e a palabra interactúan entre si e dialogan no mesmo plano, sen que ningunha delas se supedite á outra.