12 C
Pontevedra
Venres, 29 de Marzo de 2024
Máis
    HomeÉ NoticiaO inventario botánico do xardín de Santa Clara inclúe alomenos unha ducia...

    O inventario botánico do xardín de Santa Clara inclúe alomenos unha ducia de árbores “de importancia”

    O persoal da Estación Fitopatolóxica de Areeiro (EFA) está a realizar a identificación das plantas do xardín de Santa Clara e a localizalas co fin de facer un inventario botánico completo. Nunha primeira aproximación téñense identificado varias árbores “de importancia” que se deberán conservar polas súas características, así como outros exemplares en mal estado que, por estar mortos ou afectados con algunhas patoloxías, será preciso retirar tanto da zona do claustro –entre as construcións- como da coñecida como ‘o bosque’, no sudeste da finca.

    A xefa da EFA, Carmen Salinero, explica que o antigo terreo das relixiosas inclúe unha grande variedade de plantas e árbores dispostos de maneira desorganizada: “Aquilo é un mundo. Probablemente as monxas ‘pinchaban’ todo o que lle daba a xente. Hai cousas moi curiosas”, subliña.

    No catálogo de especies destacan, tanto polo seu grosor, envergadura, como pola súa altura, varias árbores “importantes”, como pode ser un buxo duns cinco metros de altura ou un loureiro de aproximadamente seis metros, algúns castiñeiros situados ao lado da muralla e na zona do ‘bosque’, así como tamén catro sequoias de gran tamaño que se din irmás das que chegaron a Poio no 1992 pola conmemoración de cando se cumpriron os 500 anos da chegada a América.

    Son tamén singulares dúas oliveiras que están plantadas a carón da ermita que está no medio da finca. Destacan por número as moitas árbores froiteiras repartidas polas diferentes zonas, en concreto a grande cantidade de maceiras (máis dunha vintena), limoeiros, laranxeiras e outros. Como curiosidade atopouse un kaki e dúas camelias.

    A zona do claustro é, se cabe, onde destaca máis a mestura e desorde das plantacións.  As plantas están en bastante mal estado e o máis salientable é o grupo do loureiro mencionado e un aligustre, unha peonía totalmente agochada debaixo deles, un ‘acivro variegado’ e unha estrelicia (ou ‘ave do paraíso’); o resto son roseiras, hortensias, e azaleas. Na zona da viña anexa a maior parte é de variedade catalá, aínda que polo de agora estanse a marcar os pés un a un e a numeralos para despois poder referencialos. Tamén hai bastantes plantas de kiwi.

    De cara a futuro, dende a EFA auguran a obrigatoriedade de conservar os exemplares de maior importancia por cuestión patrimonial, sen embargo, tamén subliñan a necesidade de facer unha ‘limpa’ dos pés que están en mal estado. Algúns exemplares, de feito, están mortos, e outros presentan síntomas de padecer algunha patoloxía. Destaca neste sentido que no bordo da muralla coa zona da rúa Santa Clara hai dez ‘tocóns’ de castiñeiros que foron cortados no seu momento, non se sabe se porque estaban en mal estado, porque caían e danaban a construción que rodea o convento ou simplemente porque morreron.

    Estase a analizar tamén quimicamente o chan para ver as zonas nas que se poderían dar mellor segundo que tipo de especies e como se podería mellorar a fertilidade con algún tipo de tratamento.

    Hai que lembrar que segundo asegura o vicepresidente César Mosquera, o obxectivo principal do Concello de Pontevedra e da Deputación -no caso da incorporación do antigo conxunto relixioso ao Museo-, é abrir as instalacións ao público, facendo que o xardín-finca sexa un espazo de lecer e escenario de actividades destinadas á cidadanía, o que requirirá con toda seguridade dun proxecto de reordenación vexetal.

    LIBROS

    A pegada de «Ronsel»

    A editorial Galaxia vén de recuperar a súa vella colección «Ronsel», concibida nos anos 80 para darlle cabida «a novas voces e a novas temáticas das nosas letras», en palabras da propia editorial. Daquela, foi o espazo no que se deron a coñecer algúns autores que, andado o tempo, acadarían sona no noso sistema literario, como foi o caso de Darío Xohán Cabana ou Miguel Anxo Murado. Nesta nova andaina e, polo de agora, estréase con dúas publicacións, pero anuncian novas sorpresas ao longo de todo este ano.

    Dores Tembrás, «Enxertos»

    A nostalxia é unha materia prima habitual á hora de escribir poesía, mais non fai falla chegar a tanto. Se, a cotío, esa nostalxia leva implícita certa dose de tristura morriñenta para lembrar tempos pretéritos, non sempre ten que ser así, como demostra Dores Tembrás no seu último poemario, «Enxertos». Dores mergúllase na súa propia memoria, na súa infancia na aldea e na mocidade urbanita, para poñer en práctica unha modalidade de nostalxia leda e luminosa, alonxada de tristuras e saudades

    Queridos Reis Magos…

    Nas cartas aos Reis Magos de Oriente nunca debe faltar unha boa dose de literatura, sexa cal sexa a idade do receptor. Neste andel, como facemos sempre, queremos aportar algunhas recomendacións dirixidas aos máis pequenos da casa.