O Concello de Nigrán dispón xa do primeiro local destinado ao ocio dos maiores no corazón do núcleo urbano, ao carón do Consistorio, tal e como demandaban na zona. Este novo espazo xurde tras investir o Concello 110.064 € (a través do Plan Concellos 2020 da Deputación) na transformación das antigas casas dos mestres de Vilameán nun lugar para a convivencia comunitaria. O goberno local cumpre así co comprometido no 2019 cun nutrido grupo de veciñas que botaban en falta nesta zona un espazo público autoxestionado onde poder socializar.
“Estamos moi satisfeitos do resultado porque, ademais, contribúe a completar a humanización da contorna da Casa do Concello atendendo ás necesidades especiais dos nosos maiores”, sinala o alcalde, Juan González. Así, o propio proxecto foi redactado tras manter o arquitecto e o rexedor diversos encontros con este grupo de mulleres. “O requerimento fundamental era dispor dun lugar adaptado e confortable destinado á convivencia e onde, ao mesmo tempo, se poidan manter reunións, consultar a prensa ou internet e realizar actividades”, resume González, quen destaca a “boísima impresión” que lle causou o resultado da reforma ás futuras usuarias.
Paralelamente, este novo lugar de convivencia avanza substancialmente cara a humanización completa de toda a contorna da Casa Consistorial, onde anteriormente o goberno local creou un itinerario peonil seguro pensando especialmente nos alumnos do CEIP Humberto Juanes. “Queremos que todo o centro de Nigrán sexa un lugar de encontro da veciñanza e camiñamos neste sentido, neste núcleo dispomos da Praza do Concello como lugar público de convivencia e agora sumamos este local que, ademais, está ao carón dun centro educativo, sendo dous usos que nos gusta especialmente que convivan”, sinala González, quen incide en que estará “autoxestionado polos propios usuarios”. “Se desexan que organicemos desde o Concello algún curso ou obradoiro por suposto que o faremos, pero o que nos trasladaron é que principalmente desexan ter un lugar onde sentarse a conversar, entretese con xogos de mesa ou compartir coñecementos”
O volume orixinal do edificio non se modificou, tan só se melloraron os acabados renovando a cuberta e limpando as fachadas, polo que a súa relación coa contorna se mantén exactamente igual. O obxectivo paralelo foi por en valor a pranta orixinal, moi desvirtuada por sucesivas reformas e que agora volver a responder á tipoloxía de ‘Casas dos mestres’ dispersas por toda a comarca do Val Miñor. Isto último implicou demoler a totalidade da tabiquería interior para crear espazos diáfanos (o esquema que sempre se repite nestas construcións é un único volume de pranta baixa con aulario adosado á vivenda e, usualmente e como é o caso, articulado por un patio de acceso). A nova tabiquería conta con acabados en madeira, carpinterías e mobiliario facilmente desmontable.
A parte norte do edificio dispón de aseos adaptados e unha sala de reunións, mantendo os ocos na fachada para conservar esa iluminación natural que. A parte sur sirve para un uso máis polivalente, cun espazo visualmente aberto que ten mesas redondas, zona de consulta de prensa ou internet e/ou de descanso informal con sofás. Adicionalmente, recuperouse o patio interior cuberto como zona de acceso e comunicación entre ambos lados e, ademais, pon en valor a estrutura de vigas de formigón orixinal ao limparse os seus revestimentos para deixalas á vista no interior (o resto dos acabados son en branco agás os servizos, que se revisten con panelados en madeira de roble).
