A publicación nun medio de comunicación dunha listaxe de ‘pacientes coronarivus’ de centros de saúde do sur sa provincia, entre eles o de Salceda de Caselas, amais de espertar a indignación de Movemento Salceda e persoal sanitario, lévanos tamén a facer unha fonda reflexión sobre o COVID-19 e a ética da información. Nunha situación de gravísima crise sanitaria é cando os medios de comunicación maior responsabilidade deben adoptar á hora de publicar determinadas información e, en todo caso, esas teñen que ser meridianamente claras para que non ofrezan ningún tipo de dúbida.
Salceda ten, nestes momentos, 7 persoas contaxiadas –bastante lonxe das 39 que asegura o xornal en cuestión–, todas elas con síntomas leves e confinadas nos seus domicilios e, no que as residencias atinxe, non se deu ningún caso positivo. Así consta nos datos que, cada dous días, trasládanse ao Comité de Seguimento formado pola alcaldesa de Salceda, a xefa de servizo do Centro de Saúde de Salceda, a concelleira de Sanidade e o portavoz do grupo municipal do PP.
Publicar unha listaxe de ‘pacientes coronavirus’ na que non se especifica se se fai referencia a persoas contaxiadas, persoas en corentena ou persoas que se lles realizou a proba –independentemente do resultado da mesma–, non contribúe, nin de lonxe, a ofrecer ningún tipo de información válida e si, en cambio, en crear un alarmismo innecesario na poboación –sobre todo na de idade máis avanzada– amais poñer en entredito os datos que posúen os e as profesionais dos centros de saúde, punta de lanza nesta batalla.
A ‘Ethical Journalism Network’ (Rede de Xornalismo Ético), unha páxina que debería ser de lectura obrigada para todas e todos os profesionais, ofrece nestes días unha magnífica guía titulada ‘7 puntos para cubrir unha pandemia’. Chama a atención o EJN sobre un principio deontolóxico aplicable, específicamente, en casos de crises extremas como é, tristemente, a do COVID-19.
Fai fincapé especial sobre o concepto ‘Humanidade’ e sinala textualmente que as e os profesionais debemos ter en conta que o que publiquemos pode ser ferinte polo que recomendan encarecidamente “que debemos ser conscientes do impacto das nosas palabras, datos e imaxes na vida dos demais”.
Recomenda, un pouco máis adiante “ser sensibles cos recordos e emocións das familias dos e das afectadas”.
Unha listaxe como a publicada, con ambigüidades claras e datos confusos, non é nin de lonxe unha práctica ética recomendable. Négome a pensar, como xornalista con case que catro décadas de profesión ás costas, que un medio publique informacións deste tipo co ánimo de que se ‘fagan virais’ (que se di agora) e quero, prefiro e desexo atribuílo a un erro que, sendo humanos como somos, tamén é posible.
