Xoves, 27 Marzo de 2025

O Meu Andel

Suso Bahamonde, «Instrucións para matar un oso»

Suso Bahamonde é coñecido e recoñecido polos seus versos dende que iniciara a súa andania no mítico Batallón Literario da Costa da Morte, aló polo cambio de milenio, pero agora quixo darlle unha volta á súa traxectoria presentando unha colección de relatos, a súa primeira achega pública á narrativa. Unha colección de nove contos de diferente extensión e temática, pero que manteñen algúns nexos de unión entre si.

Nee Barros Fernández, «Identidade»

«Identidade» é unha peza teatral que chega a nós como o primeiro traballo de Nee Barros, e nos presenta a un autor ao que haberá que prestar atención na súa andaina polas nosas letras. Poderiamos falar, de primeiras, de que é un texto preñado de sinceridade e rotundidade, pois o título é bastante contundente e, por se houbese algúnha dúbida, leva un subtítulo aínda máis aclaratorio: «A normalidade do non-común». E tal é o alicerce sobre o que se constrúe a súa historia: a revelación da normalidade na construción dunha identidade.

Xela Arias

Achegarnos a Xela Arias sempre é unha boa idea, sexa nas circunstancias que sexa. Pero estes días son especialmante favorables pola cantidade e variedade de propostas que as distintas editoriais están a sacar do prelo para conmemorar o Día das Letras Galegas, dedicado este ano á poeta luguesa. Estas son só algunhas destas propostas, pero unha visita á nosa libraría de referencia axudaranos a descubrir moitas máis.

Teresa Ríos Noya, «Non estamos preparados para medrar»

Que a poesía de base é unha marmita na que se van aliñando os nomes que mañá serán referente da nosa escrita, é algo que moi poucos poñen en dúbida a estas alturas da vida. E o caso que nos ocupa vén ser un exemplo máis de tal afirmación. Teresa Ríos deuse a coñecer ao abeiro do grupo poético e literario Versos de Areas, xurdido en Ponteareas un par de anos atrás.

Serafín Parcero, «A illa dos deuses»

As novelas de corte histórico que se publican en Galicia acostuman a estar ateigadas de referencias a feitos e personaxes reais, profusamente documentadas, e mesmo poderían pasar sen rubor (unhas máis ca outras) a criba de calquera historiador que se parase a valorar a súa veracidade. Pero son poucos os casos nos que o autor se entrega sen cortapisas á ficción partindo dunha realidade coñecida e dándolle a volta completamente ata configurar un relato propio.

Lara Dopazo Ruibal, «O axolote e outros contos de bestas e auga»

Xa dixemos nalgunha ocasión que, a pesar da prevalencia permanente da novela na narrativa galega, o conto nunca deixou de estar aí. Son moitos o moi salientables os libros de relatos que ateigan a nosa tradición literaria e, malia que agochados baixo a apabullante presenza da novela, nunca deixaron de aparecer coleccións de contos destacables coas que manter o noso listón ben alto.

Para inspirar aos Reis Magos

Chegadas estas datas, é tradición que nesta sección dediquemoslle unhas liñas á literatura infantil e xuvenil. Por iso traemos a esta páxina tres obras doutros tantos autores e autoras que poden servir para inspirar aos Reis Magos no seu traballo. Gonzalo Navaza, Ledicia Costas e Xosé Neira Cruz, achegan propostas poéticas e narrativas para os máis pequenos da casa.

Rexina Vega, «O estado intermedio»

Son moitas as novelas que xiran en torno á memoria como forza motriz do relato, pero poucos casos teño encontrado en que o fagan con tan desbordante despregue de imaxinación como o fai Rexina Vega na súa nova obra, 'O estado intermedio', ou que manexen coa soltura dunha mestra no oficio a realidade e a fantasía. E menos aínda que sexan capaces de mesturar o arrepío coa gargallada dun xeito tan demoledor coma neste caso.

Luz Darriba, «Abril»

Logo de tantos anos asentada entre nós, a artista e escritora arxentina Luz Darriba escolle, por fin, o galego para darlle forma á súa nova novela, «Abril», un relato que, segundo a súa propia confesión, levaba 40 esperando agromar e que se nos antolla de fondo contido autobiográfico, malia que a autora o disfrace de ficción.

Ignacio Vidal Portabales, «Lara e Sabela»

Regreso á narrativa de Ignacio Vidal Portabales cun relato peculiar, que chega a nós baixo o paraugas do premio Manuel Lueiro Rey de novela curta. E digo que é peculiar pola maneira que o autor ten de conxugar unha historia que ben podería pasar por realista, con abundantes doses de delirio e unha profunda reflexión sobre os sentimentos individuais. O resultado final é divertido e ameno, pero non lixeiro.

Antón Riveiro Coello, «O paraíso dos inocentes»

O regreso de Antón Riveiro Coello vén avalado, se tal cousa fose necesaria tratándose dun dos nomes máis relevantes da narrativa galega contemporánea, polo Premio Torrente Ballester do ano pasado, que por razóns que a ninguén se lle escapan tivo que retrasar a publicación da obra galardoada. O caso é que chega agora a nós «O paraíso dos inocentes», unha historia de ficción ben asentada sobre a realidade ata o punto de que por momentos case semella unha amplísima reportaxe xornalística, coa guerra de Siria como telón de fondo.

Alfonso Pexegueiro, «Viaxe á illa das mulleres loucas»

Hai libros que semellan perseguidos por unha aura máxica, que crecen e amplían o seu radio de acción e a súa capacidade de abarcar novos hourizontes. Tal é o caso de 'A illa das mulleres loucas', orixe do que hoxe nos trae a este espazo.